1 Παῦλος δοῦλος Χριστοῦ Ἰησοῦ, κλητὸς ἀπόστολος, ἀφωρισµένος εἰς εὐαγγέλιον θεοῦ, 2 ὃ προεπηγγείλατο διὰ τῶν προφητῶν αὐτοῦ ἐν γραφαῖς ἁγίαις, 3 περὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ τοῦ γενοµένου ἐκ σπέρµατος Δαυὶδ κατὰ σάρκα, 4 τοῦ ὁρισθέντος υἱοῦ θεοῦ ἐν δυνάµει κατὰ πνεῦµα ἁγιωσύνης ἐξ ἀναστάσεως νεκρῶν, Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίου ἡµῶν, 5 δι’ οὗ ἐλάßοµεν χάριν καὶ ἀποστολὴν εἰς ὑπακοὴν πίστεως ἐν πᾶσιν τοῖς ἔθνεσιν ὑπὲρ τοῦ ὀνόµατος αὐτοῦ, 6 ἐν οἷς ἐστε καὶ ὑµεῖς κλητοὶ Ἰησοῦ Χριστοῦ, 7 πᾶσιν τοῖς οὖσιν ἐν Ῥώµῃ ἀγαπητοῖς θεοῦ, κλητοῖς ἁγίοις· χάρις ὑµῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ θεοῦ πατρὸς ἡµῶν καὶ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
8 Πρῶτον µὲν εὐχαριστῶ τῷ θεῷ µου διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ περὶ πάντων ὑµῶν, ὅτι ἡ πίστις ὑµῶν καταγγέλλεται ἐν ὅλῳ τῷ κόσµῳ. 9 µάρτυς γάρ µού ἐστιν ὁ θεός, ᾧ λατρεύω ἐν τῷ πνεύµατί µου ἐν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, ὡς ἀδιαλείπτως µνείαν ὑµῶν ποιοῦµαι 10 πάντοτε ἐπὶ τῶν προσευχῶν µου, δεόµενος εἴ πως ἤδη ποτὲ εὐοδωθήσοµαι ἐν τῷ θελήµατι τοῦ θεοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑµᾶς. 11 ἐπιποθῶ γὰρ ἰδεῖν ὑµᾶς, ἵνα τι µεταδῶ χάρισµα ὑµῖν πνευµατικὸν εἰς τὸ στηριχθῆναι ὑµᾶς, 12 τοῦτο δέ ἐστιν συµπαρακληθῆναι ἐν ὑµῖν διὰ τῆς ἐν ἀλλήλοις πίστεως ὑµῶν τε καὶ ἐµοῦ. 13 οὐ θέλω δὲ ὑµᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, ὅτι πολλάκις προεθέµην ἐλθεῖν πρὸς ὑµᾶς, καὶ ἐκωλύθην ἄχρι τοῦ δεῦρο, ἵνα τινὰ καρπὸν σχῶ καὶ ἐν ὑµῖν καθὼς καὶ ἐν τοῖς λοιποῖς ἔθνεσιν. 14 Ἕλλησίν τε καὶ ßαρßάροις, σοφοῖς τε καὶ ἀνοήτοις ὀφειλέτης εἰµί· 15 οὕτως τὸ κατ’ ἐµὲ πρόθυµον καὶ ὑµῖν τοῖς ἐν Ῥώµῃ εὐαγγελίσασθαι.
16 Οὐ γὰρ ἐπαισχύνοµαι τὸ εὐαγγέλιον, δύναµις γὰρ θεοῦ ἐστιν εἰς σωτηρίαν παντὶ τῷ πιστεύοντι, Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καὶ Ἕλληνι· 17 δικαιοσύνη γὰρ θεοῦ ἐν αὐτῷ ἀποκαλύπτεται ἐκ πίστεως εἰς πίστιν, καθὼς γέγραπται, Ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται.
18 Ἀποκαλύπτεται γὰρ ὀργὴ θεοῦ ἀπ’ οὐρανοῦ ἐπὶ πᾶσαν ἀσέßειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων τῶν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ κατεχόντων, 19 διότι τὸ γνωστὸν τοῦ θεοῦ φανερόν ἐστιν ἐν αὐτοῖς· ὁ θεὸς γὰρ αὐτοῖς ἐφανέρωσεν. 20 τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσµου τοῖς ποιήµασιν νοούµενα καθορᾶται, ἥ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναµις καὶ θειότης, εἰς τὸ εἶναι αὐτοὺς ἀναπολογήτους· 21 διότι γνόντες τὸν θεὸν οὐχ ὡς θεὸν ἐδόξασαν ἢ ηὐχαρίστησαν, ἀλλ’ ἐµαταιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισµοῖς αὐτῶν καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία. 22 φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐµωράνθησαν, 23 καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου θεοῦ ἐν ὁµοιώµατι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν.
24 Διὸ παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ θεὸς ἐν ταῖς ἐπιθυµίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιµάζεσθαι τὰ σώµατα αὐτῶν ἐν αὑτοῖς, 25 οἵτινες µετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει, καὶ ἐσεßάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα, ὅς ἐστιν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀµήν. 26 διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ θεὸς εἰς πάθη ἀτιµίας· αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν µετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν, 27 ὁµοίως τε καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσιν τὴν ἀσχηµοσύνην κατεργαζόµενοι καὶ τὴν ἀντιµισθίαν ἣν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαµßάνοντες. 28 καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίµασαν τὸν θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει, παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ θεὸς εἰς ἀδόκιµον νοῦν, ποιεῖν τὰ µὴ καθήκοντα, 29 πεπληρωµένους πάσῃ ἀδικίᾳ πονηρίᾳ πλεονεξίᾳ κακίᾳ, µεστοὺς φθόνου φόνου ἔριδος δόλου κακοηθείας, ψιθυριστάς, 30 καταλάλους, θεοστυγεῖς, ὑßριστάς, ὑπερηφάνους, ἀλαζόνας, ἐφευρετὰς κακῶν, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, 31 ἀσυνέτους, ἀσυνθέτους, ἀστόργους, ἀνελεήµονας· 32 οἵτινες τὸ δικαίωµα τοῦ θεοῦ ἐπιγνόντες, ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες ἄξιοι θανάτου εἰσίν, οὐ µόνον αὐτὰ ποιοῦσιν ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσιν τοῖς πράσσουσιν.
2 Διὸ ἀναπολόγητος εἶ, ὦ ἄνθρωπε πᾶς ὁ κρίνων· ἐν ᾧ γὰρ κρίνεις τὸν ἕτερον, σεαυτὸν κατακρίνεις, τὰ γὰρ αὐτὰ πράσσεις ὁ κρίνων. 2 οἴδαµεν δὲ ὅτι τὸ κρίµα τοῦ θεοῦ ἐστιν κατὰ ἀλήθειαν ἐπὶ τοὺς τὰ τοιαῦτα πράσσοντας. 3 λογίζῃ δὲ τοῦτο, ὦ ἄνθρωπε ὁ κρίνων τοὺς τὰ τοιαῦτα πράσσοντας καὶ ποιῶν αὐτά, ὅτι σὺ ἐκφεύξῃ τὸ κρίµα τοῦ θεοῦ; 4 ἢ τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος αὐτοῦ καὶ τῆς ἀνοχῆς καὶ τῆς µακροθυµίας καταφρονεῖς, ἀγνοῶν ὅτι τὸ χρηστὸν τοῦ θεοῦ εἰς µετάνοιάν σε ἄγει; 5 κατὰ δὲ τὴν σκληρότητά σου καὶ ἀµετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις σεαυτῷ ὀργὴν ἐν ἡµέρᾳ ὀργῆς καὶ ἀποκαλύψεως δικαιοκρισίας τοῦ θεοῦ, 6 ὃς ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ, 7 τοῖς µὲν καθ’ ὑποµονὴν ἔργου ἀγαθοῦ δόξαν καὶ τιµὴν καὶ ἀφθαρσίαν ζητοῦσιν, ζωὴν αἰώνιον· 8 τοῖς δὲ ἐξ ἐριθείας καὶ ἀπειθοῦσι τῇ ἀληθείᾳ πειθοµένοις δὲ τῇ ἀδικίᾳ, ὀργὴ καὶ θυµός –9 θλῖψις καὶ στενοχωρία ἐπὶ πᾶσαν ψυχὴν ἀνθρώπου τοῦ κατεργαζοµένου τὸ κακόν, Ἰουδαίου τε πρῶτον καὶ Ἕλληνος· 10 δόξα δὲ καὶ τιµὴ καὶ εἰρήνη παντὶ τῷ ἐργαζοµένῳ τὸ ἀγαθόν, Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καὶ Ἕλληνι· 11 οὐ γάρ ἐστιν προσωποληµψία παρὰ τῷ θεῷ. 12 ὅσοι γὰρ ἀνόµως ἥµαρτον, ἀνόµως καὶ ἀπολοῦνται· καὶ ὅσοι ἐν νόµῳ ἥµαρτον, διὰ νόµου κριθήσονται· 13 οὐ γὰρ οἱ ἀκροαταὶ νόµου δίκαιοι παρὰ τῷ θεῷ, ἀλλ’ οἱ ποιηταὶ νόµου δικαιωθήσονται. 14 ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ µὴ νόµον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόµου ποιῶσιν, οὗτοι νόµον µὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσιν νόµος· 15 οἵτινες ἐνδείκνυνται τὸ ἔργον τοῦ νόµου γραπτὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν, συµµαρτυρούσης αὐτῶν τῆς συνειδήσεως καὶ µεταξὺ ἀλλήλων τῶν λογισµῶν κατηγορούντων ἢ καὶ ἀπολογουµένων, 16 ἐν ᾗ ἡµέρᾳ κρίνει ὁ θεὸς τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν µου διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
17 Εἰ δὲ σὺ Ἰουδαῖος ἐπονοµάζῃ καὶ ἐπαναπαύῃ νόµῳ καὶ καυχᾶσαι ἐν θεῷ 18 καὶ γινώσκεις τὸ θέληµα καὶ δοκιµάζεις τὰ διαφέροντα κατηχούµενος ἐκ τοῦ νόµου, 19 πέποιθάς τε σεαυτὸν ὁδηγὸν εἶναι τυφλῶν, φῶς τῶν ἐν σκότει, 20 παιδευτὴν ἀφρόνων, διδάσκαλον νηπίων, ἔχοντα τὴν µόρφωσιν τῆς γνώσεως καὶ τῆς ἀληθείας ἐν τῷ νόµῳ· 21 ὁ οὖν διδάσκων ἕτερον σεαυτὸν οὐ διδάσκεις; ὁ κηρύσσων µὴ κλέπτειν κλέπτεις; 22 ὁ λέγων µὴ µοιχεύειν µοιχεύεις; ὁ ßδελυσσόµενος τὰ εἴδωλα ἱεροσυλεῖς; 23 ὃς ἐν νόµῳ καυχᾶσαι, διὰ τῆς παραßάσεως τοῦ νόµου τὸν θεὸν ἀτιµάζεις· 24 τὸ γὰρ ὄνοµα τοῦ θεοῦ δι’ ὑµᾶς ßλασφηµεῖται ἐν τοῖς ἔθνεσιν, καθὼς γέγραπται. 25 περιτοµὴ µὲν γὰρ ὠφελεῖ ἐὰν νόµον πράσσῃς· ἐὰν δὲ παραßάτης νόµου ᾖς, ἡ περιτοµή σου ἀκροßυστία γέγονεν. 26 ἐὰν οὖν ἡ ἀκροßυστία τὰ δικαιώµατα τοῦ νόµου φυλάσσῃ, οὐχὶ ἡ ἀκροßυστία αὐτοῦ εἰς περιτοµὴν λογισθήσεται; 27 καὶ κρινεῖ ἡ ἐκ φύσεως ἀκροßυστία τὸν νόµον τελοῦσα σὲ τὸν διὰ γράµµατος καὶ περιτοµῆς παραßάτην νόµου. 28 οὐ γὰρ ὁ ἐν τῷ φανερῷ Ἰουδαῖός ἐστιν, οὐδὲ ἡ ἐν τῷ φανερῷ ἐν σαρκὶ περιτοµή· 29 ἀλλ’ ὁ ἐν τῷ κρυπτῷ Ἰουδαῖος, καὶ περιτοµὴ καρδίας ἐν πνεύµατι οὐ γράµµατι, οὗ ὁ ἔπαινος οὐκ ἐξ ἀνθρώπων ἀλλ’ ἐκ τοῦ θεοῦ.
3 Τί οὖν τὸ περισσὸν τοῦ Ἰουδαίου, ἢ τίς ἡ ὠφέλεια τῆς περιτοµῆς; 2 πολὺ κατὰ πάντα τρόπον. πρῶτον µὲν [γὰρ] ὅτι ἐπιστεύθησαν τὰ λόγια τοῦ θεοῦ. 3 τί γὰρ εἰ ἠπίστησάν τινες; µὴ ἡ ἀπιστία αὐτῶν τὴν πίστιν τοῦ θεοῦ καταργήσει; 4 µὴ γένοιτο· γινέσθω δὲ ὁ θεὸς ἀληθής, πᾶς δὲ ἄνθρωπος ψεύστης, καθὼς γέγραπται,
Ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου
καὶ νικήσεις ἐν τῷ κρίνεσθαί σε.
5 εἰ δὲ ἡ ἀδικία ἡµῶν θεοῦ δικαιοσύνην συνίστησιν, τί ἐροῦµεν; µὴ ἄδικος ὁ θεὸς ὁ ἐπιφέρων τὴν ὀργήν; κατὰ ἄνθρωπον λέγω. 6 µὴ γένοιτο· ἐπεὶ πῶς κρινεῖ ὁ θεὸς τὸν κόσµον; 7 εἰ γὰρ ἡ ἀλήθεια τοῦ θεοῦ ἐν τῷ ἐµῷ ψεύσµατι ἐπερίσσευσεν εἰς τὴν δόξαν αὐτοῦ, τί ἔτι κἀγὼ ὡς ἁµαρτωλὸς κρίνοµαι; 8 καὶ µὴ καθὼς ßλασφηµούµεθα καὶ καθώς φασίν τινες ἡµᾶς λέγειν ὅτι Ποιήσωµεν τὰ κακὰ ἵνα ἔλθῃ τὰ ἀγαθά; ὧν τὸ κρίµα ἔνδικόν ἐστιν.
9 Τί οὖν; προεχόµεθα; οὐ πάντως, προῃτιασάµεθα γὰρ Ἰουδαίους τε καὶ Ἕλληνας πάντας ὑφ’ ἁµαρτίαν εἶναι, 10 καθὼς γέγραπται ὅτι
Οὐκ ἔστιν δίκαιος οὐδὲ εἷς,
11 οὐκ ἔστιν ὁ συνίων,
οὐκ ἔστιν ὁ ἐκζητῶν τὸν θεόν.
12 πάντες ἐξέκλιναν, ἅµα ἠχρειώθησαν·
οὐκ ἔστιν ποιῶν χρηστότητα,
[οὐκ ἔστιν] ἕως ἑνός.
13 τάφος ἀνεῳγµένος ὁ λάρυγξ αὐτῶν,
ταῖς γλώσσαις αὐτῶν ἐδολιοῦσαν,
ἰὸς ἀσπίδων ὑπὸ τὰ χείλη αὐτῶν·
14 ὧν τὸ στόµα ἀρᾶς καὶ πικρίας γέµει,
15 ὀξεῖς οἱ πόδες αὐτῶν ἐκχέαι αἷµα,
16 σύντριµµα καὶ ταλαιπωρία ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν,
17 καὶ ὁδὸν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν.
18 οὐκ ἔστιν φόßος θεοῦ ἀπέναντι τῶν ὀφθαλµῶν αὐτῶν.
19 Οἴδαµεν δὲ ὅτι ὅσα ὁ νόµος λέγει τοῖς ἐν τῷ νόµῳ λαλεῖ, ἵνα πᾶν στόµα φραγῇ καὶ ὑπόδικος γένηται πᾶς ὁ κόσµος τῷ θεῷ· 20 διότι ἐξ ἔργων νόµου οὐ δικαιωθήσεται πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον αὐτοῦ, διὰ γὰρ νόµου ἐπίγνωσις ἁµαρτίας.
21 Νυνὶ δὲ χωρὶς νόµου δικαιοσύνη θεοῦ πεφανέρωται, µαρτυρουµένη ὑπὸ τοῦ νόµου καὶ τῶν προφητῶν, 22 δικαιοσύνη δὲ θεοῦ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἰς πάντας τοὺς πιστεύοντας· οὐ γάρ ἐστιν διαστολή· 23 πάντες γὰρ ἥµαρτον καὶ ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ θεοῦ, 24 δικαιούµενοι δωρεὰν τῇ αὐτοῦ χάριτι διὰ τῆς ἀπολυτρώσεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· 25 ὃν προέθετο ὁ θεὸς ἱλαστήριον διὰ πίστεως ἐν τῷ αὐτοῦ αἵµατι εἰς ἔνδειξιν τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ διὰ τὴν πάρεσιν τῶν προγεγονότων ἁµαρτηµάτων 26 ἐν τῇ ἀνοχῇ τοῦ θεοῦ, πρὸς τὴν ἔνδειξιν τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ ἐν τῷ νῦν καιρῷ, εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν δίκαιον καὶ δικαιοῦντα τὸν ἐκ πίστεως Ἰησοῦ.
27 Ποῦ οὖν ἡ καύχησις; ἐξεκλείσθη. διὰ ποίου νόµου; τῶν ἔργων; οὐχί, ἀλλὰ διὰ νόµου πίστεως. 28 λογιζόµεθα γὰρ δικαιοῦσθαι πίστει ἄνθρωπον χωρὶς ἔργων νόµου. 29 ἢ Ἰουδαίων ὁ θεὸς µόνον; οὐχὶ καὶ ἐθνῶν; ναὶ καὶ ἐθνῶν, 30 εἴπερ εἷς ὁ θεός, ὃς δικαιώσει περιτοµὴν ἐκ πίστεως καὶ ἀκροßυστίαν διὰ τῆς πίστεως. 31 νόµον οὖν καταργοῦµεν διὰ τῆς πίστεως; µὴ γένοιτο, ἀλλὰ νόµον ἱστάνοµεν.
4 Τί οὖν ἐροῦµεν εὑρηκέναι Ἀßραὰµ τὸν προπάτορα ἡµῶν κατὰ σάρκα; 2 εἰ γὰρ Ἀßραὰµ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη, ἔχει καύχηµα· ἀλλ’ οὐ πρὸς θεόν. 3 τί γὰρ ἡ γραφὴ λέγει; Ἐπίστευσεν δὲ Ἀßραὰµ τῷ θεῷ, καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην. 4 τῷ δὲ ἐργαζοµένῳ ὁ µισθὸς οὐ λογίζεται κατὰ χάριν ἀλλὰ κατὰ ὀφείληµα· 5 τῷ δὲ µὴ ἐργαζοµένῳ, πιστεύοντι δὲ ἐπὶ τὸν δικαιοῦντα τὸν ἀσεßῆ, λογίζεται ἡ πίστις αὐτοῦ εἰς δικαιοσύνην, 6 καθάπερ καὶ Δαυὶδ λέγει τὸν µακαρισµὸν τοῦ ἀνθρώπου ᾧ ὁ θεὸς λογίζεται δικαιοσύνην χωρὶς ἔργων,
7 Μακάριοι ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνοµίαι
καὶ ὧν ἐπεκαλύφθησαν αἱ ἁµαρτίαι·
8 µακάριος ἀνὴρ οὗ οὐ µὴ λογίσηται κύριος ἁµαρτίαν.
9 ὁ µακαρισµὸς οὖν οὗτος ἐπὶ τὴν περιτοµὴν ἢ καὶ ἐπὶ τὴν ἀκροßυστίαν; λέγοµεν γάρ, Ἐλογίσθη τῷ Ἀßραὰµ ἡ πίστις εἰς δικαιοσύνην. 10 πῶς οὖν ἐλογίσθη; ἐν περιτοµῇ ὄντι ἢ ἐν ἀκροßυστίᾳ; οὐκ ἐν περιτοµῇ ἀλλ’ ἐν ἀκροßυστίᾳ· 11 καὶ σηµεῖον ἔλαßεν περιτοµῆς, σφραγῖδα τῆς δικαιοσύνης τῆς πίστεως τῆς ἐν τῇ ἀκροßυστίᾳ, εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν πατέρα πάντων τῶν πιστευόντων δι’ ἀκροßυστίας, εἰς τὸ λογισθῆναι αὐτοῖς [τὴν] δικαιοσύνην, 12 καὶ πατέρα περιτοµῆς τοῖς οὐκ ἐκ περιτοµῆς µόνον ἀλλὰ καὶ τοῖς στοιχοῦσιν τοῖς ἴχνεσιν τῆς ἐν ἀκροßυστίᾳ πίστεως τοῦ πατρὸς ἡµῶν Ἀßραάµ.
13 Οὐ γὰρ διὰ νόµου ἡ ἐπαγγελία τῷ Ἀßραὰµ ἢ τῷ σπέρµατι αὐτοῦ, τὸ κληρονόµον αὐτὸν εἶναι κόσµου, ἀλλὰ διὰ δικαιοσύνης πίστεως· 14 εἰ γὰρ οἱ ἐκ νόµου κληρονόµοι, κεκένωται ἡ πίστις καὶ κατήργηται ἡ ἐπαγγελία· 15 ὁ γὰρ νόµος ὀργὴν κατεργάζεται· οὗ δὲ οὐκ ἔστιν νόµος, οὐδὲ παράßασις. 16 διὰ τοῦτο ἐκ πίστεως, ἵνα κατὰ χάριν, εἰς τὸ εἶναι ßεßαίαν τὴν ἐπαγγελίαν παντὶ τῷ σπέρµατι, οὐ τῷ ἐκ τοῦ νόµου µόνον ἀλλὰ καὶ τῷ ἐκ πίστεως Ἀßραάµ [ὅς ἐστιν πατὴρ πάντων ἡµῶν, 17 καθὼς γέγραπται ὅτι Πατέρα πολλῶν ἐθνῶν τέθεικά σε] κατέναντι οὗ ἐπίστευσεν θεοῦ τοῦ ζῳοποιοῦντος τοὺς νεκροὺς καὶ καλοῦντος τὰ µὴ ὄντα ὡς ὄντα· 18 ὃς παρ’ ἐλπίδα ἐπ’ ἐλπίδι ἐπίστευσεν εἰς τὸ γενέσθαι αὐτὸν πατέρα πολλῶν ἐθνῶν κατὰ τὸ εἰρηµένον, Οὕτως ἔσται τὸ σπέρµα σου· 19 καὶ µὴ ἀσθενήσας τῇ πίστει κατενόησεν τὸ ἑαυτοῦ σῶµα ἤδη νενεκρωµένον, ἑκατονταετής που ὑπάρχων, καὶ τὴν νέκρωσιν τῆς µήτρας Σάρρας, 20 εἰς δὲ τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ θεοῦ οὐ διεκρίθη τῇ ἀπιστίᾳ ἀλλ’ ἐνεδυναµώθη τῇ πίστει, δοὺς δόξαν τῷ θεῷ 21 καὶ πληροφορηθεὶς ὅτι ὃ ἐπήγγελται δυνατός ἐστιν καὶ ποιῆσαι. 22 διὸ [καὶ] ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην. 23 Οὐκ ἐγράφη δὲ δι’ αὐτὸν µόνον ὅτι ἐλογίσθη αὐτῷ, 24 ἀλλὰ καὶ δι’ ἡµᾶς οἷς µέλλει λογίζεσθαι, τοῖς πιστεύουσιν ἐπὶ τὸν ἐγείραντα Ἰησοῦν τὸν κύριον ἡµῶν ἐκ νεκρῶν, 25 ὃς παρεδόθη διὰ τὰ παραπτώµατα ἡµῶν καὶ ἠγέρθη διὰ τὴν δικαίωσιν ἡµῶν.
5 Δικαιωθέντες οὖν ἐκ πίστεως εἰρήνην ἔχοµεν πρὸς τὸν θεὸν διὰ τοῦ κυρίου ἡµῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, 2 δι’ οὗ καὶ τὴν προσαγωγὴν ἐσχήκαµεν [τῇ πίστει] εἰς τὴν χάριν ταύτην ἐν ᾗ ἑστήκαµεν, καὶ καυχώµεθα ἐπ’ ἐλπίδι τῆς δόξης τοῦ θεοῦ. 3 οὐ µόνον δέ, ἀλλὰ καὶ καυχώµεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑποµονὴν κατεργάζεται, 4 ἡ δὲ ὑποµονὴ δοκιµήν, ἡ δὲ δοκιµὴ ἐλπίδα· 5 ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡµῶν διὰ πνεύµατος ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡµῖν, 6 ἔτι γὰρ Χριστὸς ὄντων ἡµῶν ἀσθενῶν ἔτι κατὰ καιρὸν ὑπὲρ ἀσεßῶν ἀπέθανεν. 7 µόλις γὰρ ὑπὲρ δικαίου τις ἀποθανεῖται· ὑπὲρ γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ τάχα τις καὶ τολµᾷ ἀποθανεῖν· 8 συνίστησιν δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡµᾶς ὁ θεὸς ὅτι ἔτι ἁµαρτωλῶν ὄντων ἡµῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡµῶν ἀπέθανεν. 9 πολλῷ οὖν µᾶλλον δικαιωθέντες νῦν ἐν τῷ αἵµατι αὐτοῦ σωθησόµεθα δι’ αὐτοῦ ἀπὸ τῆς ὀργῆς. 10 εἰ γὰρ ἐχθροὶ ὄντες κατηλλάγηµεν τῷ θεῷ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, πολλῷ µᾶλλον καταλλαγέντες σωθησόµεθα ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ· 11 οὐ µόνον δέ, ἀλλὰ καὶ καυχώµενοι ἐν τῷ θεῷ διὰ τοῦ κυρίου ἡµῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι’ οὗ νῦν τὴν καταλλαγὴν ἐλάßοµεν.
12 Διὰ τοῦτο ὥσπερ δι’ ἑνὸς ἀνθρώπου ἡ ἁµαρτία εἰς τὸν κόσµον εἰσῆλθεν καὶ διὰ τῆς ἁµαρτίας ὁ θάνατος, καὶ οὕτως εἰς πάντας ἀνθρώπους ὁ θάνατος διῆλθεν, ἐφ’ ᾧ πάντες ἥµαρτον –13 ἄχρι γὰρ νόµου ἁµαρτία ἦν ἐν κόσµῳ, ἁµαρτία δὲ οὐκ ἐλλογεῖται µὴ ὄντος νόµου· 14 ἀλλὰ ἐßασίλευσεν ὁ θάνατος ἀπὸ Ἀδὰµ µέχρι Μωϋσέως καὶ ἐπὶ τοὺς µὴ ἁµαρτήσαντας ἐπὶ τῷ ὁµοιώµατι τῆς παραßάσεως Ἀδάµ, ὅς ἐστιν τύπος τοῦ µέλλοντος.
15 Ἀλλ’ οὐχ ὡς τὸ παράπτωµα, οὕτως καὶ τὸ χάρισµα· εἰ γὰρ τῷ τοῦ ἑνὸς παραπτώµατι οἱ πολλοὶ ἀπέθανον, πολλῷ µᾶλλον ἡ χάρις τοῦ θεοῦ καὶ ἡ δωρεὰ ἐν χάριτι τῇ τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τοὺς πολλοὺς ἐπερίσσευσεν. 16 καὶ οὐχ ὡς δι’ ἑνὸς ἁµαρτήσαντος τὸ δώρηµα· τὸ µὲν γὰρ κρίµα ἐξ ἑνὸς εἰς κατάκριµα, τὸ δὲ χάρισµα ἐκ πολλῶν παραπτωµάτων εἰς δικαίωµα. 17 εἰ γὰρ τῷ τοῦ ἑνὸς παραπτώµατι ὁ θάνατος ἐßασίλευσεν διὰ τοῦ ἑνός, πολλῷ µᾶλλον οἱ τὴν περισσείαν τῆς χάριτος καὶ τῆς δωρεᾶς τῆς δικαιοσύνης λαµßάνοντες ἐν ζωῇ ßασιλεύσουσιν διὰ τοῦ ἑνὸς Ἰησοῦ Χριστοῦ. 18 Ἄρα οὖν ὡς δι’ ἑνὸς παραπτώµατος εἰς πάντας ἀνθρώπους εἰς κατάκριµα, οὕτως καὶ δι’ ἑνὸς δικαιώµατος εἰς πάντας ἀνθρώπους εἰς δικαίωσιν ζωῆς· 19 ὥσπερ γὰρ διὰ τῆς παρακοῆς τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου ἁµαρτωλοὶ κατεστάθησαν οἱ πολλοί, οὕτως καὶ διὰ τῆς ὑπακοῆς τοῦ ἑνὸς δίκαιοι κατασταθήσονται οἱ πολλοί. 20 νόµος δὲ παρεισῆλθεν ἵνα πλεονάσῃ τὸ παράπτωµα· οὗ δὲ ἐπλεόνασεν ἡ ἁµαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις, 21 ἵνα ὥσπερ ἐßασίλευσεν ἡ ἁµαρτία ἐν τῷ θανάτῳ, οὕτως καὶ ἡ χάρις ßασιλεύσῃ διὰ δικαιοσύνης εἰς ζωὴν αἰώνιον διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίου ἡµῶν.
6 Τί οὖν ἐροῦµεν; ἐπιµένωµεν τῇ ἁµαρτίᾳ, ἵνα ἡ χάρις πλεονάσῃ; 2 µὴ γένοιτο· οἵτινες ἀπεθάνοµεν τῇ ἁµαρτίᾳ, πῶς ἔτι ζήσοµεν ἐν αὐτῇ; 3 ἢ ἀγνοεῖτε ὅτι ὅσοι ἐßαπτίσθηµεν εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐßαπτίσθηµεν; 4 συνετάφηµεν οὖν αὐτῷ διὰ τοῦ ßαπτίσµατος εἰς τὸν θάνατον, ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης τοῦ πατρός, οὕτως καὶ ἡµεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωµεν. 5 εἰ γὰρ σύµφυτοι γεγόναµεν τῷ ὁµοιώµατι τοῦ θανάτου αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀναστάσεως ἐσόµεθα· 6 τοῦτο γινώσκοντες, ὅτι ὁ παλαιὸς ἡµῶν ἄνθρωπος συνεσταυρώθη, ἵνα καταργηθῇ τὸ σῶµα τῆς ἁµαρτίας, τοῦ µηκέτι δουλεύειν ἡµᾶς τῇ ἁµαρτίᾳ· 7 ὁ γὰρ ἀποθανὼν δεδικαίωται ἀπὸ τῆς ἁµαρτίας. 8 εἰ δὲ ἀπεθάνοµεν σὺν Χριστῷ, πιστεύοµεν ὅτι καὶ συζήσοµεν αὐτῷ· 9 εἰδότες ὅτι Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνῄσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει. 10 ὃ γὰρ ἀπέθανεν, τῇ ἁµαρτίᾳ ἀπέθανεν ἐφάπαξ· ὃ δὲ ζῇ, ζῇ τῷ θεῷ. 11 οὕτως καὶ ὑµεῖς λογίζεσθε ἑαυτοὺς [εἶναι] νεκροὺς µὲν τῇ ἁµαρτίᾳ ζῶντας δὲ τῷ θεῷ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.
12 Μὴ οὖν ßασιλευέτω ἡ ἁµαρτία ἐν τῷ θνητῷ ὑµῶν σώµατι εἰς τὸ ὑπακούειν ταῖς ἐπιθυµίαις αὐτοῦ, 13 µηδὲ παριστάνετε τὰ µέλη ὑµῶν ὅπλα ἀδικίας τῇ ἁµαρτίᾳ, ἀλλὰ παραστήσατε ἑαυτοὺς τῷ θεῷ ὡσεὶ ἐκ νεκρῶν ζῶντας καὶ τὰ µέλη ὑµῶν ὅπλα δικαιοσύνης τῷ θεῷ· 14 ἁµαρτία γὰρ ὑµῶν οὐ κυριεύσει, οὐ γάρ ἐστε ὑπὸ νόµον ἀλλὰ ὑπὸ χάριν.
15 Τί οὖν; ἁµαρτήσωµεν ὅτι οὐκ ἐσµὲν ὑπὸ νόµον ἀλλὰ ὑπὸ χάριν; µὴ γένοιτο. 16 οὐκ οἴδατε ὅτι ᾧ παριστάνετε ἑαυτοὺς δούλους εἰς ὑπακοήν, δοῦλοί ἐστε ᾧ ὑπακούετε, ἤτοι ἁµαρτίας εἰς θάνατον ἢ ὑπακοῆς εἰς δικαιοσύνην; 17 χάρις δὲ τῷ θεῷ ὅτι ἦτε δοῦλοι τῆς ἁµαρτίας ὑπηκούσατε δὲ ἐκ καρδίας εἰς ὃν παρεδόθητε τύπον διδαχῆς, 18 ἐλευθερωθέντες δὲ ἀπὸ τῆς ἁµαρτίας ἐδουλώθητε τῇ δικαιοσύνῃ· 19 ἀνθρώπινον λέγω διὰ τὴν ἀσθένειαν τῆς σαρκὸς ὑµῶν. ὥσπερ γὰρ παρεστήσατε τὰ µέλη ὑµῶν δοῦλα τῇ ἀκαθαρσίᾳ καὶ τῇ ἀνοµίᾳ εἰς τὴν ἀνοµίαν, οὕτως νῦν παραστήσατε τὰ µέλη ὑµῶν δοῦλα τῇ δικαιοσύνῃ εἰς ἁγιασµόν. 20 ὅτε γὰρ δοῦλοι ἦτε τῆς ἁµαρτίας, ἐλεύθεροι ἦτε τῇ δικαιοσύνῃ. 21 τίνα οὖν καρπὸν εἴχετε τότε ἐφ’ οἷς νῦν ἐπαισχύνεσθε; τὸ γὰρ τέλος ἐκείνων θάνατος. 22 νυνὶ δέ, ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁµαρτίας δουλωθέντες δὲ τῷ θεῷ, ἔχετε τὸν καρπὸν ὑµῶν εἰς ἁγιασµόν, τὸ δὲ τέλος ζωὴν αἰώνιον. 23 τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁµαρτίας θάνατος, τὸ δὲ χάρισµα τοῦ θεοῦ ζωὴ αἰώνιος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ κυρίῳ ἡµῶν.
7 Ἢ ἀγνοεῖτε, ἀδελφοί, γινώσκουσιν γὰρ νόµον λαλῶ, ὅτι ὁ νόµος κυριεύει τοῦ ἀνθρώπου ἐφ’ ὅσον χρόνον ζῇ; 2 ἡ γὰρ ὕπανδρος γυνὴ τῷ ζῶντι ἀνδρὶ δέδεται νόµῳ· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ ὁ ἀνήρ, κατήργηται ἀπὸ τοῦ νόµου τοῦ ἀνδρός. 3 ἄρα οὖν ζῶντος τοῦ ἀνδρὸς µοιχαλὶς χρηµατίσει ἐὰν γένηται ἀνδρὶ ἑτέρῳ· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ ὁ ἀνήρ, ἐλευθέρα ἐστὶν ἀπὸ τοῦ νόµου, τοῦ µὴ εἶναι αὐτὴν µοιχαλίδα γενοµένην ἀνδρὶ ἑτέρῳ. 4 ὥστε, ἀδελφοί µου, καὶ ὑµεῖς ἐθανατώθητε τῷ νόµῳ διὰ τοῦ σώµατος τοῦ Χριστοῦ, εἰς τὸ γενέσθαι ὑµᾶς ἑτέρῳ, τῷ ἐκ νεκρῶν ἐγερθέντι, ἵνα καρποφορήσωµεν τῷ θεῷ. 5 ὅτε γὰρ ἦµεν ἐν τῇ σαρκί, τὰ παθήµατα τῶν ἁµαρτιῶν τὰ διὰ τοῦ νόµου ἐνηργεῖτο ἐν τοῖς µέλεσιν ἡµῶν εἰς τὸ καρποφορῆσαι τῷ θανάτῳ· 6 νυνὶ δὲ κατηργήθηµεν ἀπὸ τοῦ νόµου, ἀποθανόντες ἐν ᾧ κατειχόµεθα, ὥστε δουλεύειν ἡµᾶς ἐν καινότητι πνεύµατος καὶ οὐ παλαιότητι γράµµατος.
7 Τί οὖν ἐροῦµεν; ὁ νόµος ἁµαρτία; µὴ γένοιτο· ἀλλὰ τὴν ἁµαρτίαν οὐκ ἔγνων εἰ µὴ διὰ νόµου, τήν τε γὰρ ἐπιθυµίαν οὐκ ᾔδειν εἰ µὴ ὁ νόµος ἔλεγεν, Οὐκ ἐπιθυµήσεις. 8 ἀφορµὴν δὲ λαßοῦσα ἡ ἁµαρτία διὰ τῆς ἐντολῆς κατειργάσατο ἐν ἐµοὶ πᾶσαν ἐπιθυµίαν· χωρὶς γὰρ νόµου ἁµαρτία νεκρά. 9 ἐγὼ δὲ ἔζων χωρὶς νόµου ποτέ· ἐλθούσης δὲ τῆς ἐντολῆς ἡ ἁµαρτία ἀνέζησεν, 10 ἐγὼ δὲ ἀπέθανον, καὶ εὑρέθη µοι ἡ ἐντολὴ ἡ εἰς ζωὴν αὕτη εἰς θάνατον· 11 ἡ γὰρ ἁµαρτία ἀφορµὴν λαßοῦσα διὰ τῆς ἐντολῆς ἐξηπάτησέν µε καὶ δι’ αὐτῆς ἀπέκτεινεν. 12 ὥστε ὁ µὲν νόµος ἅγιος, καὶ ἡ ἐντολὴ ἁγία καὶ δικαία καὶ ἀγαθή.
13 Τὸ οὖν ἀγαθὸν ἐµοὶ ἐγένετο θάνατος; µὴ γένοιτο· ἀλλὰ ἡ ἁµαρτία, ἵνα φανῇ ἁµαρτία, διὰ τοῦ ἀγαθοῦ µοι κατεργαζοµένη θάνατον· ἵνα γένηται καθ’ ὑπερßολὴν ἁµαρτωλὸς ἡ ἁµαρτία διὰ τῆς ἐντολῆς. 14 οἴδαµεν γὰρ ὅτι ὁ νόµος πνευµατικός ἐστιν· ἐγὼ δὲ σάρκινός εἰµι, πεπραµένος ὑπὸ τὴν ἁµαρτίαν. 15 ὃ γὰρ κατεργάζοµαι οὐ γινώσκω· οὐ γὰρ ὃ θέλω τοῦτο πράσσω, ἀλλ’ ὃ µισῶ τοῦτο ποιῶ. 16 εἰ δὲ ὃ οὐ θέλω τοῦτο ποιῶ, σύµφηµι τῷ νόµῳ ὅτι καλός. 17 νυνὶ δὲ οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζοµαι αὐτὸ ἀλλὰ ἡ οἰκοῦσα ἐν ἐµοὶ ἁµαρτία. 18 οἶδα γὰρ ὅτι οὐκ οἰκεῖ ἐν ἐµοί, τοῦτ’ ἔστιν ἐν τῇ σαρκί µου, ἀγαθόν· τὸ γὰρ θέλειν παράκειταί µοι, τὸ δὲ κατεργάζεσθαι τὸ καλὸν οὔ· 19 οὐ γὰρ ὃ θέλω ποιῶ ἀγαθόν, ἀλλὰ ὃ οὐ θέλω κακὸν τοῦτο πράσσω. 20 εἰ δὲ ὃ οὐ θέλω [ἐγὼ] τοῦτο ποιῶ, οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζοµαι αὐτὸ ἀλλὰ ἡ οἰκοῦσα ἐν ἐµοὶ ἁµαρτία. 21 Εὑρίσκω ἄρα τὸν νόµον τῷ θέλοντι ἐµοὶ ποιεῖν τὸ καλὸν ὅτι ἐµοὶ τὸ κακὸν παράκειται· 22 συνήδοµαι γὰρ τῷ νόµῳ τοῦ θεοῦ κατὰ τὸν ἔσω ἄνθρωπον, 23 ßλέπω δὲ ἕτερον νόµον ἐν τοῖς µέλεσίν µου ἀντιστρατευόµενον τῷ νόµῳ τοῦ νοός µου καὶ αἰχµαλωτίζοντά µε ἐν τῷ νόµῳ τῆς ἁµαρτίας τῷ ὄντι ἐν τοῖς µέλεσίν µου. 24 ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος· τίς µε ῥύσεται ἐκ τοῦ σώµατος τοῦ θανάτου τούτου; 25 χάρις δὲ τῷ θεῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίου ἡµῶν. ἄρα οὖν αὐτὸς ἐγὼ τῷ µὲν νοῒ δουλεύω νόµῳ θεοῦ, τῇ δὲ σαρκὶ νόµῳ ἁµαρτίας.
8 Οὐδὲν ἄρα νῦν κατάκριµα τοῖς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· 2 ὁ γὰρ νόµος τοῦ πνεύµατος τῆς ζωῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἠλευθέρωσέν µε ἀπὸ τοῦ νόµου τῆς ἁµαρτίας καὶ τοῦ θανάτου. 3 τὸ γὰρ ἀδύνατον τοῦ νόµου, ἐν ᾧ ἠσθένει διὰ τῆς σαρκός, ὁ θεὸς τὸν ἑαυτοῦ υἱὸν πέµψας ἐν ὁµοιώµατι σαρκὸς ἁµαρτίας καὶ περὶ ἁµαρτίας κατέκρινεν τὴν ἁµαρτίαν ἐν τῇ σαρκί, 4 ἵνα τὸ δικαίωµα τοῦ νόµου πληρωθῇ ἐν ἡµῖν τοῖς µὴ κατὰ σάρκα περιπατοῦσιν ἀλλὰ κατὰ πνεῦµα. 5 οἱ γὰρ κατὰ σάρκα ὄντες τὰ τῆς σαρκὸς φρονοῦσιν, οἱ δὲ κατὰ πνεῦµα τὰ τοῦ πνεύµατος. 6 τὸ γὰρ φρόνηµα τῆς σαρκὸς θάνατος, τὸ δὲ φρόνηµα τοῦ πνεύµατος ζωὴ καὶ εἰρήνη· 7 διότι τὸ φρόνηµα τῆς σαρκὸς ἔχθρα εἰς θεόν, τῷ γὰρ νόµῳ τοῦ θεοῦ οὐχ ὑποτάσσεται, οὐδὲ γὰρ δύναται· 8 οἱ δὲ ἐν σαρκὶ ὄντες θεῷ ἀρέσαι οὐ δύνανται. 9 ὑµεῖς δὲ οὐκ ἐστὲ ἐν σαρκὶ ἀλλὰ ἐν πνεύµατι, εἴπερ πνεῦµα θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑµῖν. εἰ δέ τις πνεῦµα Χριστοῦ οὐκ ἔχει, οὗτος οὐκ ἔστιν αὐτοῦ. 10 εἰ δὲ Χριστὸς ἐν ὑµῖν, τὸ µὲν σῶµα νεκρὸν διὰ ἁµαρτίαν, τὸ δὲ πνεῦµα ζωὴ διὰ δικαιοσύνην. 11 εἰ δὲ τὸ πνεῦµα τοῦ ἐγείραντος τὸν Ἰησοῦν ἐκ νεκρῶν οἰκεῖ ἐν ὑµῖν, ὁ ἐγείρας [τὸν] Χριστὸν ἐκ νεκρῶν ζῳοποιήσει καὶ τὰ θνητὰ σώµατα ὑµῶν διὰ τοῦ ἐνοικοῦντος αὐτοῦ πνεύµατος ἐν ὑµῖν.
12 Ἄρα οὖν, ἀδελφοί, ὀφειλέται ἐσµέν, οὐ τῇ σαρκὶ τοῦ κατὰ σάρκα ζῆν· 13 εἰ γὰρ κατὰ σάρκα ζῆτε µέλλετε ἀποθνῄσκειν, εἰ δὲ πνεύµατι τὰς πράξεις τοῦ σώµατος θανατοῦτε ζήσεσθε. 14 ὅσοι γὰρ πνεύµατι θεοῦ ἄγονται, οὗτοι υἱοὶ θεοῦ εἰσιν. 15 οὐ γὰρ ἐλάßετε πνεῦµα δουλείας πάλιν εἰς φόßον, ἀλλὰ ἐλάßετε πνεῦµα υἱοθεσίας, ἐν ᾧ κράζοµεν, Αßßα ὁ πατήρ· 16 αὐτὸ τὸ πνεῦµα συµµαρτυρεῖ τῷ πνεύµατι ἡµῶν ὅτι ἐσµὲν τέκνα θεοῦ. 17 εἰ δὲ τέκνα, καὶ κληρονόµοι· κληρονόµοι µὲν θεοῦ, συγκληρονόµοι δὲ Χριστοῦ, εἴπερ συµπάσχοµεν ἵνα καὶ συνδοξασθῶµεν.
18 Λογίζοµαι γὰρ ὅτι οὐκ ἄξια τὰ παθήµατα τοῦ νῦν καιροῦ πρὸς τὴν µέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡµᾶς. 19 ἡ γὰρ ἀποκαραδοκία τῆς κτίσεως τὴν ἀποκάλυψιν τῶν υἱῶν τοῦ θεοῦ ἀπεκδέχεται· 20 τῇ γὰρ µαταιότητι ἡ κτίσις ὑπετάγη, οὐχ ἑκοῦσα ἀλλὰ διὰ τὸν ὑποτάξαντα, ἐφ’ ἑλπίδι 21 ὅτι καὶ αὐτὴ ἡ κτίσις ἐλευθερωθήσεται ἀπὸ τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ θεοῦ. 22 οἴδαµεν γὰρ ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν· 23 οὐ µόνον δέ, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ τὴν ἀπαρχὴν τοῦ πνεύµατος ἔχοντες ἡµεῖς καὶ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς στενάζοµεν υἱοθεσίαν ἀπεκδεχόµενοι, τὴν ἀπολύτρωσιν τοῦ σώµατος ἡµῶν. 24 τῇ γὰρ ἐλπίδι ἐσώθηµεν· ἐλπὶς δὲ ßλεποµένη οὐκ ἔστιν ἐλπίς· ὃ γὰρ ßλέπει τίς ἐλπίζει; 25 εἰ δὲ ὃ οὐ ßλέποµεν ἐλπίζοµεν, δι’ ὑποµονῆς ἀπεκδεχόµεθα.
26 Ὡσαύτως δὲ καὶ τὸ πνεῦµα συναντιλαµßάνεται τῇ ἀσθενείᾳ ἡµῶν· τὸ γὰρ τί προσευξώµεθα καθὸ δεῖ οὐκ οἴδαµεν, ἀλλὰ αὐτὸ τὸ πνεῦµα ὑπερεντυγχάνει στεναγµοῖς ἀλαλήτοις· 27 ὁ δὲ ἐραυνῶν τὰς καρδίας οἶδεν τί τὸ φρόνηµα τοῦ πνεύµατος, ὅτι κατὰ θεὸν ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἁγίων. 28 οἴδαµεν δὲ ὅτι τοῖς ἀγαπῶσιν τὸν θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν, τοῖς κατὰ πρόθεσιν κλητοῖς οὖσιν. 29 ὅτι οὓς προέγνω, καὶ προώρισεν συµµόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν πρωτότοκον ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς· 30 οὓς δὲ προώρισεν, τούτους καὶ ἐκάλεσεν· καὶ οὓς ἐκάλεσεν, τούτους καὶ ἐδικαίωσεν· οὓς δὲ ἐδικαίωσεν, τούτους καὶ ἐδόξασεν.
31 Τί οὖν ἐροῦµεν πρὸς ταῦτα; εἰ ὁ θεὸς ὑπὲρ ἡµῶν, τίς καθ’ ἡµῶν; 32 ὅς γε τοῦ ἰδίου υἱοῦ οὐκ ἐφείσατο, ἀλλὰ ὑπὲρ ἡµῶν πάντων παρέδωκεν αὐτόν, πῶς οὐχὶ καὶ σὺν αὐτῷ τὰ πάντα ἡµῖν χαρίσεται; 33 τίς ἐγκαλέσει κατὰ ἐκλεκτῶν θεοῦ; θεὸς ὁ δικαιῶν· 34 τίς ὁ κατακρινῶν; Χριστὸς [Ἰησοῦς] ὁ ἀποθανών, µᾶλλον δὲ ἐγερθείς, ὃς καί ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ θεοῦ, ὃς καὶ ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἡµῶν. 35 τίς ἡµᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγµὸς ἢ λιµὸς ἢ γυµνότης ἢ κίνδυνος ἢ µάχαιρα; 36 καθὼς γέγραπται ὅτι
Ἕνεκεν σοῦ θανατούµεθα ὅλην τὴν ἡµέραν,
ἐλογίσθηµεν ὡς πρόßατα σφαγῆς.
37 ἀλλ’ ἐν τούτοις πᾶσιν ὑπερνικῶµεν διὰ τοῦ ἀγαπήσαντος ἡµᾶς. 38 πέπεισµαι γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε ἐνεστῶτα οὔτε µέλλοντα οὔτε δυνάµεις 39 οὔτε ὕψωµα οὔτε ßάθος οὔτε τις κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡµᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ κυρίῳ ἡµῶν.
9 Ἀλήθειαν λέγω ἐν Χριστῷ, οὐ ψεύδοµαι, συµµαρτυρούσης µοι τῆς συνειδήσεώς µου ἐν πνεύµατι ἁγίῳ, 2 ὅτι λύπη µοί ἐστιν µεγάλη καὶ ἀδιάλειπτος ὀδύνη τῇ καρδίᾳ µου. 3 ηὐχόµην γὰρ ἀνάθεµα εἶναι αὐτὸς ἐγὼ ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν µου τῶν συγγενῶν µου κατὰ σάρκα, 4 οἵτινές εἰσιν Ἰσραηλῖται, ὧν ἡ υἱοθεσία καὶ ἡ δόξα καὶ αἱ διαθῆκαι καὶ ἡ νοµοθεσία καὶ ἡ λατρεία καὶ αἱ ἐπαγγελίαι, 5 ὧν οἱ πατέρες, καὶ ἐξ ὧν ὁ Χριστὸς τὸ κατὰ σάρκα, ὁ ὢν ἐπὶ πάντων θεὸς εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας, ἀµήν.
6 Οὐχ οἷον δὲ ὅτι ἐκπέπτωκεν ὁ λόγος τοῦ θεοῦ. οὐ γὰρ πάντες οἱ ἐξ Ἰσραήλ, οὗτοι Ἰσραήλ· 7 οὐδ’ ὅτι εἰσὶν σπέρµα Ἀßραάµ, πάντες τέκνα, ἀλλ’, Ἐν Ἰσαὰκ κληθήσεταί σοι σπέρµα. 8 τοῦτ’ ἔστιν, οὐ τὰ τέκνα τῆς σαρκὸς ταῦτα τέκνα τοῦ θεοῦ, ἀλλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐπαγγελίας λογίζεται εἰς σπέρµα· 9 ἐπαγγελίας γὰρ ὁ λόγος οὗτος, Κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον ἐλεύσοµαι καὶ ἔσται τῇ Σάρρᾳ υἱός. 10 οὐ µόνον δέ, ἀλλὰ καὶ Ῥεßέκκα ἐξ ἑνὸς κοίτην ἔχουσα, Ἰσαὰκ τοῦ πατρὸς ἡµῶν· 11 µήπω γὰρ γεννηθέντων µηδὲ πραξάντων τι ἀγαθὸν ἢ φαῦλον, ἵνα ἡ κατ’ ἐκλογὴν πρόθεσις τοῦ θεοῦ µένῃ, 12 οὐκ ἐξ ἔργων ἀλλ’ ἐκ τοῦ καλοῦντος, ἐρρέθη αὐτῇ ὅτι Ὁ µείζων δουλεύσει τῷ ἐλάσσονι· 13 καθὼς γέγραπται,
Τὸν Ἰακὼß ἠγάπησα,
τὸν δὲ Ἠσαῦ ἐµίσησα.
14 Τί οὖν ἐροῦµεν; µὴ ἀδικία παρὰ τῷ θεῷ; µὴ γένοιτο· 15 τῷ Μωϋσεῖ γὰρ λέγει,
Ἐλεήσω ὃν ἂν ἐλεῶ
καὶ οἰκτιρήσω ὃν ἂν οἰκτίρω.
16 ἄρα οὖν οὐ τοῦ θέλοντος οὐδὲ τοῦ τρέχοντος, ἀλλὰ τοῦ ἐλεῶντος θεοῦ. 17 λέγει γὰρ ἡ γραφὴ τῷ Φαραὼ ὅτι Εἰς αὐτὸ τοῦτο ἐξήγειρά σε ὅπως ἐνδείξωµαι ἐν σοὶ τὴν δύναµίν µου, καὶ ὅπως διαγγελῇ τὸ ὄνοµά µου ἐν πάσῃ τῇ γῇ. 18 ἄρα οὖν ὃν θέλει ἐλεεῖ, ὃν δὲ θέλει σκληρύνει.
19 Ἐρεῖς µοι οὖν, Τί [οὖν] ἔτι µέµφεται; τῷ γὰρ ßουλήµατι αὐτοῦ τίς ἀνθέστηκεν; 20 ὦ ἄνθρωπε, µενοῦνγε σὺ τίς εἶ ὁ ἀνταποκρινόµενος τῷ θεῷ; µὴ ἐρεῖ τὸ πλάσµα τῷ πλάσαντι, Τί µε ἐποίησας οὕτως; 21 ἢ οὐκ ἔχει ἐξουσίαν ὁ κεραµεὺς τοῦ πηλοῦ ἐκ τοῦ αὐτοῦ φυράµατος ποιῆσαι ὃ µὲν εἰς τιµὴν σκεῦος, ὃ δὲ εἰς ἀτιµίαν; 22 εἰ δὲ θέλων ὁ θεὸς ἐνδείξασθαι τὴν ὀργὴν καὶ γνωρίσαι τὸ δυνατὸν αὐτοῦ ἤνεγκεν ἐν πολλῇ µακροθυµίᾳ σκεύη ὀργῆς κατηρτισµένα εἰς ἀπώλειαν, 23 καὶ ἵνα γνωρίσῃ τὸν πλοῦτον τῆς δόξης αὐτοῦ ἐπὶ σκεύη ἐλέους, ἃ προητοίµασεν εἰς δόξαν, 24 οὓς καὶ ἐκάλεσεν ἡµᾶς οὐ µόνον ἐξ Ἰουδαίων ἀλλὰ καὶ ἐξ ἐθνῶν; 25 ὡς καὶ ἐν τῷ Ὡσηὲ λέγει,
Καλέσω τὸν οὐ λαόν µου λαόν µου
καὶ τὴν οὐκ ἠγαπηµένην ἠγαπηµένην·
26 καὶ ἔσται ἐν τῷ τόπῳ οὗ ἐρρέθη αὐτοῖς, Οὐ λαός µου ὑµεῖς,
ἐκεῖ κληθήσονται υἱοὶ θεοῦ ζῶντος.
27 Ἠσαΐας δὲ κράζει ὑπὲρ τοῦ Ἰσραήλ, Ἐὰν ᾖ ὁ ἀριθµὸς τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ὡς ἡ ἄµµος τῆς θαλάσσης, τὸ ὑπόλειµµα σωθήσεται· 28 λόγον γὰρ συντελῶν καὶ συντέµνων ποιήσει κύριος ἐπὶ τῆς γῆς. 29 καὶ καθὼς προείρηκεν Ἠσαΐας,
Εἰ µὴ κύριος Σαßαὼθ ἐγκατέλιπεν ἡµῖν σπέρµα,
ὡς Σόδοµα ἂν ἐγενήθηµεν
καὶ ὡς Γόµορρα ἂν ὡµοιώθηµεν.
30 Τί οὖν ἐροῦµεν; ὅτι ἔθνη τὰ µὴ διώκοντα δικαιοσύνην κατέλαßεν δικαιοσύνην, δικαιοσύνην δὲ τὴν ἐκ πίστεως· 31 Ἰσραὴλ δὲ διώκων νόµον δικαιοσύνης εἰς νόµον οὐκ ἔφθασεν. 32 διὰ τί; ὅτι οὐκ ἐκ πίστεως ἀλλ’ ὡς ἐξ ἔργων· προσέκοψαν τῷ λίθῳ τοῦ προσκόµµατος, 33 καθὼς γέγραπται,
Ἰδοὺ τίθηµι ἐν Σιὼν λίθον προσκόµµατος καὶ πέτραν σκανδάλου,
καὶ ὁ πιστεύων ἐπ’ αὐτῷ οὐ καταισχυνθήσεται.
10 Ἀδελφοί, ἡ µὲν εὐδοκία τῆς ἐµῆς καρδίας καὶ ἡ δέησις πρὸς τὸν θεὸν ὑπὲρ αὐτῶν εἰς σωτηρίαν. 2 µαρτυρῶ γὰρ αὐτοῖς ὅτι ζῆλον θεοῦ ἔχουσιν, ἀλλ’ οὐ κατ’ ἐπίγνωσιν· 3 ἀγνοοῦντες γὰρ τὴν τοῦ θεοῦ δικαιοσύνην, καὶ τὴν ἰδίαν ζητοῦντες στῆσαι, τῇ δικαιοσύνῃ τοῦ θεοῦ οὐχ ὑπετάγησαν· 4 τέλος γὰρ νόµου Χριστὸς εἰς δικαιοσύνην παντὶ τῷ πιστεύοντι.
5 Μωϋσῆς γὰρ γράφει τὴν δικαιοσύνην τὴν ἐκ [τοῦ] νόµου ὅτι ὁ ποιήσας αὐτὰ ἄνθρωπος ζήσεται ἐν αὐτοῖς. 6 ἡ δὲ ἐκ πίστεως δικαιοσύνη οὕτως λέγει, Μὴ εἴπῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου, Τίς ἀναßήσεται εἰς τὸν οὐρανόν; τοῦτ’ ἔστιν Χριστὸν καταγαγεῖν· 7 ἤ, Τίς καταßήσεται εἰς τὴν ἄßυσσον; τοῦτ’ ἔστιν Χριστὸν ἐκ νεκρῶν ἀναγαγεῖν. 8 ἀλλὰ τί λέγει;
Ἐγγύς σου τὸ ῥῆµά ἐστιν
ἐν τῷ στόµατί σου καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ σου,
τοῦτ’ ἔστιν τὸ ῥῆµα τῆς πίστεως ὃ κηρύσσοµεν. 9 ὅτι ἐὰν ὁµολογήσῃς ἐν τῷ στόµατί σου κύριον Ἰησοῦν, καὶ πιστεύσῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι ὁ θεὸς αὐτὸν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν, σωθήσῃ· 10 καρδίᾳ γὰρ πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην, στόµατι δὲ ὁµολογεῖται εἰς σωτηρίαν. 11 λέγει γὰρ ἡ γραφή, Πᾶς ὁ πιστεύων ἐπ’ αὐτῷ οὐ καταισχυνθήσεται. 12 οὐ γάρ ἐστιν διαστολὴ Ἰουδαίου τε καὶ Ἕλληνος, ὁ γὰρ αὐτὸς κύριος πάντων, πλουτῶν εἰς πάντας τοὺς ἐπικαλουµένους αὐτόν· 13 Πᾶς γὰρ ὃς ἂν ἐπικαλέσηται τὸ ὄνοµα κυρίου σωθήσεται.
14 Πῶς οὖν ἐπικαλέσωνται εἰς ὃν οὐκ ἐπίστευσαν; πῶς δὲ πιστεύσωσιν οὗ οὐκ ἤκουσαν; πῶς δὲ ἀκούσωσιν χωρὶς κηρύσσοντος; 15 πῶς δὲ κηρύξωσιν ἐὰν µὴ ἀποσταλῶσιν; καθὼς γέγραπται, Ὡς ὡραῖοι οἱ πόδες τῶν εὐαγγελιζοµένων [τὰ] ἀγαθά. 16 Ἀλλ’ οὐ πάντες ὑπήκουσαν τῷ εὐαγγελίῳ· Ἠσαΐας γὰρ λέγει, Κύριε, τίς ἐπίστευσεν τῇ ἀκοῇ ἡµῶν; 17 ἄρα ἡ πίστις ἐξ ἀκοῆς, ἡ δὲ ἀκοὴ διὰ ῥήµατος Χριστοῦ. 18 ἀλλὰ λέγω, µὴ οὐκ ἤκουσαν; µενοῦνγε,
Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν
καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουµένης τὰ ῥήµατα αὐτῶν.
19 ἀλλὰ λέγω, µὴ Ἰσραὴλ οὐκ ἔγνω; πρῶτος Μωϋσῆς λέγει,
Ἐγὼ παραζηλώσω ὑµᾶς ἐπ’ οὐκ ἔθνει,
ἐπ’ ἔθνει ἀσυνέτῳ παροργιῶ ὑµᾶς.
20 Ἠσαΐας δὲ ἀποτολµᾷ καὶ λέγει,
Εὑρέθην [ἐν] τοῖς ἐµὲ µὴ ζητοῦσιν,
ἐµφανὴς ἐγενόµην τοῖς ἐµὲ µὴ ἐπερωτῶσιν.
21 πρὸς δὲ τὸν Ἰσραὴλ λέγει, Ὅλην τὴν ἡµέραν ἐξεπέτασα τὰς χεῖράς µου πρὸς λαὸν ἀπειθοῦντα καὶ ἀντιλέγοντα.
11 Λέγω οὖν, µὴ ἀπώσατο ὁ θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ; µὴ γένοιτο· καὶ γὰρ ἐγὼ Ἰσραηλίτης εἰµί, ἐκ σπέρµατος Ἀßραάµ, φυλῆς Βενιαµείν. 2 οὐκ ἀπώσατο ὁ θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ ὃν προέγνω. ἢ οὐκ οἴδατε ἐν Ἠλίᾳ τί λέγει ἡ γραφή; ὡς ἐντυγχάνει τῷ θεῷ κατὰ τοῦ Ἰσραήλ, 3 Κύριε, τοὺς προφήτας σου ἀπέκτειναν, τὰ θυσιαστήριά σου κατέσκαψαν, κἀγὼ ὑπελείφθην µόνος, καὶ ζητοῦσιν τὴν ψυχήν µου. 4 ἀλλὰ τί λέγει αὐτῷ ὁ χρηµατισµός; Κατέλιπον ἐµαυτῷ ἑπτακισχιλίους ἄνδρας, οἵτινες οὐκ ἔκαµψαν γόνυ τῇ Βάαλ. 5 οὕτως οὖν καὶ ἐν τῷ νῦν καιρῷ λεῖµµα κατ’ ἐκλογὴν χάριτος γέγονεν· 6 εἰ δὲ χάριτι, οὐκέτι ἐξ ἔργων, ἐπεὶ ἡ χάρις οὐκέτι γίνεται χάρις. 7 τί οὖν; ὃ ἐπιζητεῖ Ἰσραήλ, τοῦτο οὐκ ἐπέτυχεν, ἡ δὲ ἐκλογὴ ἐπέτυχεν· οἱ δὲ λοιποὶ ἐπωρώθησαν, 8 καθὼς γέγραπται,
Ἔδωκεν αὐτοῖς ὁ θεὸς πνεῦµα κατανύξεως,
ὀφθαλµοὺς τοῦ µὴ ßλέπειν
καὶ ὦτα τοῦ µὴ ἀκούειν,
ἕως τῆς σήµερον ἡµέρας.
9 καὶ Δαυὶδ λέγει,
Γενηθήτω ἡ τράπεζα αὐτῶν εἰς παγίδα καὶ εἰς θήραν
καὶ εἰς σκάνδαλον καὶ εἰς ἀνταπόδοµα αὐτοῖς,
10 σκοτισθήτωσαν οἱ ὀφθαλµοὶ αὐτῶν τοῦ µὴ ßλέπειν
καὶ τὸν νῶτον αὐτῶν διὰ παντὸς σύγκαµψον.
11 Λέγω οὖν, µὴ ἔπταισαν ἵνα πέσωσιν; µὴ γένοιτο· ἀλλὰ τῷ αὐτῶν παραπτώµατι ἡ σωτηρία τοῖς ἔθνεσιν, εἰς τὸ παραζηλῶσαι αὐτούς. 12 εἰ δὲ τὸ παράπτωµα αὐτῶν πλοῦτος κόσµου καὶ τὸ ἥττηµα αὐτῶν πλοῦτος ἐθνῶν, πόσῳ µᾶλλον τὸ πλήρωµα αὐτῶν.
13 Ὑµῖν δὲ λέγω τοῖς ἔθνεσιν. ἐφ’ ὅσον µὲν οὖν εἰµι ἐγὼ ἐθνῶν ἀπόστολος, τὴν διακονίαν µου δοξάζω, 14 εἴ πως παραζηλώσω µου τὴν σάρκα καὶ σώσω τινὰς ἐξ αὐτῶν. 15 εἰ γὰρ ἡ ἀποßολὴ αὐτῶν καταλλαγὴ κόσµου, τίς ἡ πρόσληµψις εἰ µὴ ζωὴ ἐκ νεκρῶν; 16 εἰ δὲ ἡ ἀπαρχὴ ἁγία, καὶ τὸ φύραµα· καὶ εἰ ἡ ῥίζα ἁγία, καὶ οἱ κλάδοι.
17 Εἰ δέ τινες τῶν κλάδων ἐξεκλάσθησαν, σὺ δὲ ἀγριέλαιος ὢν ἐνεκεντρίσθης ἐν αὐτοῖς καὶ συγκοινωνὸς τῆς ῥίζης τῆς πιότητος τῆς ἐλαίας ἐγένου, 18 µὴ κατακαυχῶ τῶν κλάδων· εἰ δὲ κατακαυχᾶσαι, οὐ σὺ τὴν ῥίζαν ßαστάζεις ἀλλὰ ἡ ῥίζα σέ. 19 ἐρεῖς οὖν, Ἐξεκλάσθησαν κλάδοι ἵνα ἐγὼ ἐγκεντρισθῶ. 20 καλῶς· τῇ ἀπιστίᾳ ἐξεκλάσθησαν, σὺ δὲ τῇ πίστει ἕστηκας. µὴ ὑψηλὰ φρόνει, ἀλλὰ φοßοῦ· 21 εἰ γὰρ ὁ θεὸς τῶν κατὰ φύσιν κλάδων οὐκ ἐφείσατο, οὐδὲ σοῦ φείσεται. 22 ἴδε οὖν χρηστότητα καὶ ἀποτοµίαν θεοῦ· ἐπὶ µὲν τοὺς πεσόντας ἀποτοµία, ἐπὶ δὲ σὲ χρηστότης θεοῦ, ἐὰν ἐπιµένῃς τῇ χρηστότητι, ἐπεὶ καὶ σὺ ἐκκοπήσῃ. 23 κἀκεῖνοι δέ, ἐὰν µὴ ἐπιµένωσιν τῇ ἀπιστίᾳ, ἐγκεντρισθήσονται· δυνατὸς γάρ ἐστιν ὁ θεὸς πάλιν ἐγκεντρίσαι αὐτούς. 24 εἰ γὰρ σὺ ἐκ τῆς κατὰ φύσιν ἐξεκόπης ἀγριελαίου καὶ παρὰ φύσιν ἐνεκεντρίσθης εἰς καλλιέλαιον, πόσῳ µᾶλλον οὗτοι οἱ κατὰ φύσιν ἐγκεντρισθήσονται τῇ ἰδίᾳ ἐλαίᾳ.
25 Οὐ γὰρ θέλω ὑµᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, τὸ µυστήριον τοῦτο, ἵνα µὴ ἦτε [ἐν] ἑαυτοῖς φρόνιµοι, ὅτι πώρωσις ἀπὸ µέρους τῷ Ἰσραὴλ γέγονεν ἄχρις οὗ τὸ πλήρωµα τῶν ἐθνῶν εἰσέλθῃ, 26 καὶ οὕτως πᾶς Ἰσραὴλ σωθήσεται· καθὼς γέγραπται,
Ἥξει ἐκ Σιὼν ὁ ῥυόµενος,
ἀποστρέψει ἀσεßείας ἀπὸ Ἰακώß·
27 καὶ αὕτη αὐτοῖς ἡ παρ’ ἐµοῦ διαθήκη,
ὅταν ἀφέλωµαι τὰς ἁµαρτίας αὐτῶν.
28 κατὰ µὲν τὸ εὐαγγέλιον ἐχθροὶ δι’ ὑµᾶς, κατὰ δὲ τὴν ἐκλογὴν ἀγαπητοὶ διὰ τοὺς πατέρας· 29 ἀµεταµέλητα γὰρ τὰ χαρίσµατα καὶ ἡ κλῆσις τοῦ θεοῦ. 30 ὥσπερ γὰρ ὑµεῖς ποτε ἠπειθήσατε τῷ θεῷ, νῦν δὲ ἠλεήθητε τῇ τούτων ἀπειθείᾳ, 31 οὕτως καὶ οὗτοι νῦν ἠπείθησαν τῷ ὑµετέρῳ ἐλέει ἵνα καὶ αὐτοὶ νῦν ἐλεηθῶσιν· 32 συνέκλεισεν γὰρ ὁ θεὸς τοὺς πάντας εἰς ἀπείθειαν ἵνα τοὺς πάντας ἐλεήσῃ.
33 Ὢ ßάθος πλούτου καὶ σοφίας καὶ γνώσεως θεοῦ· ὡς ἀνεξεραύνητα τὰ κρίµατα αὐτοῦ καὶ ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ.
34 Τίς γὰρ ἔγνω νοῦν κυρίου;
ἢ τίς σύµßουλος αὐτοῦ ἐγένετο;
35 ἢ τίς προέδωκεν αὐτῷ,
καὶ ἀνταποδοθήσεται αὐτῷ;
36 ὅτι ἐξ αὐτοῦ καὶ δι’ αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν τὰ πάντα· αὐτῷ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀµήν.
12 Παρακαλῶ οὖν ὑµᾶς, ἀδελφοί, διὰ τῶν οἰκτιρµῶν τοῦ θεοῦ, παραστῆσαι τὰ σώµατα ὑµῶν θυσίαν ζῶσαν ἁγίαν εὐάρεστον τῷ θεῷ, τὴν λογικὴν λατρείαν ὑµῶν· 2 καὶ µὴ συσχηµατίζεσθε τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ µεταµορφοῦσθε τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοός, εἰς τὸ δοκιµάζειν ὑµᾶς τί τὸ θέληµα τοῦ θεοῦ, τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον.
3 Λέγω γὰρ διὰ τῆς χάριτος τῆς δοθείσης µοι παντὶ τῷ ὄντι ἐν ὑµῖν µὴ ὑπερφρονεῖν παρ’ ὃ δεῖ φρονεῖν, ἀλλὰ φρονεῖν εἰς τὸ σωφρονεῖν, ἑκάστῳ ὡς ὁ θεὸς ἐµέρισεν µέτρον πίστεως. 4 καθάπερ γὰρ ἐν ἑνὶ σώµατι πολλὰ µέλη ἔχοµεν, τὰ δὲ µέλη πάντα οὐ τὴν αὐτὴν ἔχει πρᾶξιν, 5 οὕτως οἱ πολλοὶ ἓν σῶµά ἐσµεν ἐν Χριστῷ, τὸ δὲ καθ’ εἷς ἀλλήλων µέλη. 6 ἔχοντες δὲ χαρίσµατα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡµῖν διάφορα, εἴτε προφητείαν κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς πίστεως, 7 εἴτε διακονίαν ἐν τῇ διακονίᾳ, εἴτε ὁ διδάσκων ἐν τῇ διδασκαλίᾳ, 8 εἴτε ὁ παρακαλῶν ἐν τῇ παρακλήσει, ὁ µεταδιδοὺς ἐν ἁπλότητι, ὁ προϊστάµενος ἐν σπουδῇ, ὁ ἐλεῶν ἐν ἱλαρότητι.
9 Ἡ ἀγάπη ἀνυπόκριτος. ἀποστυγοῦντες τὸ πονηρόν, κολλώµενοι τῷ ἀγαθῷ· 10 τῇ φιλαδελφίᾳ εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι, τῇ τιµῇ ἀλλήλους προηγούµενοι, 11 τῇ σπουδῇ µὴ ὀκνηροί, τῷ πνεύµατι ζέοντες, τῷ κυρίῳ δουλεύοντες, 12 τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑποµένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες, 13 ταῖς χρείαις τῶν ἁγίων κοινωνοῦντες, τὴν φιλοξενίαν διώκοντες. 14 εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας, εὐλογεῖτε καὶ µὴ καταρᾶσθε. 15 χαίρειν µετὰ χαιρόντων, κλαίειν µετὰ κλαιόντων. 16 τὸ αὐτὸ εἰς ἀλλήλους φρονοῦντες, µὴ τὰ ὑψηλὰ φρονοῦντες ἀλλὰ τοῖς ταπεινοῖς συναπαγόµενοι. µὴ γίνεσθε φρόνιµοι παρ’ ἑαυτοῖς. 17 µηδενὶ κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἀποδιδόντες· προνοούµενοι καλὰ ἐνώπιον πάντων ἀνθρώπων· 18 εἰ δυνατόν, τὸ ἐξ ὑµῶν µετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες· 19 µὴ ἑαυτοὺς ἐκδικοῦντες, ἀγαπητοί, ἀλλὰ δότε τόπον τῇ ὀργῇ, γέγραπται γάρ, Ἐµοὶ ἐκδίκησις, ἐγὼ ἀνταποδώσω, λέγει κύριος. 20 ἀλλὰ ἐὰν πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου, ψώµιζε αὐτόν· ἐὰν διψᾷ, πότιζε αὐτόν· τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. 21 µὴ νικῶ ὑπὸ τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακόν.
13 Πᾶσα ψυχὴ ἐξουσίαις ὑπερεχούσαις ὑποτασσέσθω. οὐ γὰρ ἔστιν ἐξουσία εἰ µὴ ὑπὸ θεοῦ, αἱ δὲ οὖσαι ὑπὸ θεοῦ τεταγµέναι εἰσίν· 2 ὥστε ὁ ἀντιτασσόµενος τῇ ἐξουσίᾳ τῇ τοῦ θεοῦ διαταγῇ ἀνθέστηκεν, οἱ δὲ ἀνθεστηκότες ἑαυτοῖς κρίµα λήµψονται. 3 οἱ γὰρ ἄρχοντες οὐκ εἰσὶν φόßος τῷ ἀγαθῷ ἔργῳ ἀλλὰ τῷ κακῷ. θέλεις δὲ µὴ φοßεῖσθαι τὴν ἐξουσίαν; τὸ ἀγαθὸν ποίει, καὶ ἕξεις ἔπαινον ἐξ αὐτῆς· 4 θεοῦ γὰρ διάκονός ἐστιν σοὶ εἰς τὸ ἀγαθόν. ἐὰν δὲ τὸ κακὸν ποιῇς, φοßοῦ· οὐ γὰρ εἰκῇ τὴν µάχαιραν φορεῖ· θεοῦ γὰρ διάκονός ἐστιν, ἔκδικος εἰς ὀργὴν τῷ τὸ κακὸν πράσσοντι. 5 διὸ ἀνάγκη ὑποτάσσεσθαι, οὐ µόνον διὰ τὴν ὀργὴν ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν συνείδησιν. 6 διὰ τοῦτο γὰρ καὶ φόρους τελεῖτε, λειτουργοὶ γὰρ θεοῦ εἰσιν εἰς αὐτὸ τοῦτο προσκαρτεροῦντες. 7 ἀπόδοτε πᾶσιν τὰς ὀφειλάς, τῷ τὸν φόρον τὸν φόρον, τῷ τὸ τέλος τὸ τέλος, τῷ τὸν φόßον τὸν φόßον, τῷ τὴν τιµὴν τὴν τιµήν.
8 Μηδενὶ µηδὲν ὀφείλετε, εἰ µὴ τὸ ἀλλήλους ἀγαπᾶν· ὁ γὰρ ἀγαπῶν τὸν ἕτερον νόµον πεπλήρωκεν. 9 τὸ γὰρ Οὐ µοιχεύσεις, Οὐ φονεύσεις, Οὐ κλέψεις, Οὐκ ἐπιθυµήσεις, καὶ εἴ τις ἑτέρα ἐντολή, ἐν τῷ λόγῳ τούτῳ ἀνακεφαλαιοῦται, [ἐν τῷ] Ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. 10 ἡ ἀγάπη τῷ πλησίον κακὸν οὐκ ἐργάζεται· πλήρωµα οὖν νόµου ἡ ἀγάπη.
11 Καὶ τοῦτο εἰδότες τὸν καιρόν, ὅτι ὥρα ἤδη ὑµᾶς ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι, νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡµῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαµεν. 12 ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡµέρα ἤγγικεν. ἀποθώµεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους, ἐνδυσώµεθα δὲ τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. 13 ὡς ἐν ἡµέρᾳ εὐσχηµόνως περιπατήσωµεν, µὴ κώµοις καὶ µέθαις, µὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις, µὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ· 14 ἀλλὰ ἐνδύσασθε τὸν κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν µὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυµίας.
14 Τὸν δὲ ἀσθενοῦντα τῇ πίστει προσλαµßάνεσθε, µὴ εἰς διακρίσεις διαλογισµῶν. 2 ὃς µὲν πιστεύει φαγεῖν πάντα, ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει. 3 ὁ ἐσθίων τὸν µὴ ἐσθίοντα µὴ ἐξουθενείτω, ὁ δὲ µὴ ἐσθίων τὸν ἐσθίοντα µὴ κρινέτω, ὁ θεὸς γὰρ αὐτὸν προσελάßετο. 4 σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; τῷ ἰδίῳ κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει· σταθήσεται δέ, δυνατεῖ γὰρ ὁ κύριος στῆσαι αὐτόν. 5 ὃς µὲν [γὰρ] κρίνει ἡµέραν παρ’ ἡµέραν, ὃς δὲ κρίνει πᾶσαν ἡµέραν· ἕκαστος ἐν τῷ ἰδίῳ νοῒ πληροφορείσθω. 6 ὁ φρονῶν τὴν ἡµέραν κυρίῳ φρονεῖ· καὶ ὁ ἐσθίων κυρίῳ ἐσθίει, εὐχαριστεῖ γὰρ τῷ θεῷ· καὶ ὁ µὴ ἐσθίων κυρίῳ οὐκ ἐσθίει, καὶ εὐχαριστεῖ τῷ θεῷ. 7 οὐδεὶς γὰρ ἡµῶν ἑαυτῷ ζῇ, καὶ οὐδεὶς ἑαυτῷ ἀποθνῄσκει· 8 ἐάν τε γὰρ ζῶµεν, τῷ κυρίῳ ζῶµεν, ἐάν τε ἀποθνῄσκωµεν, τῷ κυρίῳ ἀποθνῄσκοµεν. ἐάν τε οὖν ζῶµεν ἐάν τε ἀποθνῄσκωµεν, τοῦ κυρίου ἐσµέν. 9 εἰς τοῦτο γὰρ Χριστὸς ἀπέθανεν καὶ ἔζησεν ἵνα καὶ νεκρῶν καὶ ζώντων κυριεύσῃ. 10 σὺ δὲ τί κρίνεις τὸν ἀδελφόν σου; ἢ καὶ σὺ τί ἐξουθενεῖς τὸν ἀδελφόν σου; πάντες γὰρ παραστησόµεθα τῷ ßήµατι τοῦ θεοῦ· 11 γέγραπται γάρ,
Ζῶ ἐγώ, λέγει κύριος, ὅτι ἐµοὶ κάµψει πᾶν γόνυ
καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξοµολογήσεται τῷ θεῷ.
12 ἄρα [οὖν] ἕκαστος ἡµῶν περὶ ἑαυτοῦ λόγον δώσει τῷ θεῷ.
13 Μηκέτι οὖν ἀλλήλους κρίνωµεν· ἀλλὰ τοῦτο κρίνατε µᾶλλον, τὸ µὴ τιθέναι πρόσκοµµα τῷ ἀδελφῷ ἢ σκάνδαλον. 14 οἶδα καὶ πέπεισµαι ἐν κυρίῳ Ἰησοῦ ὅτι οὐδὲν κοινὸν δι’ ἑαυτοῦ· εἰ µὴ τῷ λογιζοµένῳ τι κοινὸν εἶναι, ἐκείνῳ κοινόν. 15 εἰ γὰρ διὰ ßρῶµα ὁ ἀδελφός σου λυπεῖται, οὐκέτι κατὰ ἀγάπην περιπατεῖς. µὴ τῷ ßρώµατί σου ἐκεῖνον ἀπόλλυε ὑπὲρ οὗ Χριστὸς ἀπέθανεν. 16 µὴ ßλασφηµείσθω οὖν ὑµῶν τὸ ἀγαθόν. 17 οὐ γάρ ἐστιν ἡ ßασιλεία τοῦ θεοῦ ßρῶσις καὶ πόσις, ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη καὶ χαρὰ ἐν πνεύµατι ἁγίῳ· 18 ὁ γὰρ ἐν τούτῳ δουλεύων τῷ Χριστῷ εὐάρεστος τῷ θεῷ καὶ δόκιµος τοῖς ἀνθρώποις. 19 ἄρα οὖν τὰ τῆς εἰρήνης διώκωµεν καὶ τὰ τῆς οἰκοδοµῆς τῆς εἰς ἀλλήλους· 20 µὴ ἕνεκεν ßρώµατος κατάλυε τὸ ἔργον τοῦ θεοῦ. πάντα µὲν καθαρά, ἀλλὰ κακὸν τῷ ἀνθρώπῳ τῷ διὰ προσκόµµατος ἐσθίοντι. 21 καλὸν τὸ µὴ φαγεῖν κρέα µηδὲ πιεῖν οἶνον µηδὲ ἐν ᾧ ὁ ἀδελφός σου προσκόπτει. 22 σὺ πίστιν [ἣν] ἔχεις κατὰ σεαυτὸν ἔχε ἐνώπιον τοῦ θεοῦ. µακάριος ὁ µὴ κρίνων ἑαυτὸν ἐν ᾧ δοκιµάζει· 23 ὁ δὲ διακρινόµενος ἐὰν φάγῃ κατακέκριται, ὅτι οὐκ ἐκ πίστεως· πᾶν δὲ ὃ οὐκ ἐκ πίστεως ἁµαρτία ἐστίν.
15 Ὀφείλοµεν δὲ ἡµεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήµατα τῶν ἀδυνάτων ßαστάζειν, καὶ µὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν. 2 ἕκαστος ἡµῶν τῷ πλησίον ἀρεσκέτω εἰς τὸ ἀγαθὸν πρὸς οἰκοδοµήν· 3 καὶ γὰρ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτῷ ἤρεσεν· ἀλλὰ καθὼς γέγραπται, Οἱ ὀνειδισµοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσαν ἐπ’ ἐµέ. 4 ὅσα γὰρ προεγράφη, εἰς τὴν ἡµετέραν διδασκαλίαν ἐγράφη, ἵνα διὰ τῆς ὑποµονῆς καὶ διὰ τῆς παρακλήσεως τῶν γραφῶν τὴν ἐλπίδα ἔχωµεν. 5 ὁ δὲ θεὸς τῆς ὑποµονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως δῴη ὑµῖν τὸ αὐτὸ φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις κατὰ Χριστὸν Ἰησοῦν, 6 ἵνα ὁµοθυµαδὸν ἐν ἑνὶ στόµατι δοξάζητε τὸν θεὸν καὶ πατέρα τοῦ κυρίου ἡµῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
7 Διὸ προσλαµßάνεσθε ἀλλήλους, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς προσελάßετο ὑµᾶς, εἰς δόξαν τοῦ θεοῦ. 8 λέγω γὰρ Χριστὸν διάκονον γεγενῆσθαι περιτοµῆς ὑπὲρ ἀληθείας θεοῦ, εἰς τὸ ßεßαιῶσαι τὰς ἐπαγγελίας τῶν πατέρων, 9 τὰ δὲ ἔθνη ὑπὲρ ἐλέους δοξάσαι τὸν θεόν· καθὼς γέγραπται,
Διὰ τοῦτο ἐξοµολογήσοµαί σοι ἐν ἔθνεσιν
καὶ τῷ ὀνοµατί σου ψαλῶ.
10 καὶ πάλιν λέγει,
Εὐφράνθητε, ἔθνη, µετὰ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ.
11 καὶ πάλιν,
Αἰνεῖτε, πάντα τὰ ἔθνη, τὸν κύριον
καὶ ἐπαινεσάτωσαν αὐτὸν πάντες οἱ λαοί.
12 καὶ πάλιν Ἠσαΐας λέγει,
Ἔσται ἡ ῥίζα τοῦ Ἰεσσαὶ
καὶ ὁ ἀνιστάµενος ἄρχειν ἐθνῶν,
ἐπ’ αὐτῷ ἔθνη ἐλπιοῦσιν.
13 ὁ δὲ θεὸς τῆς ἐλπίδος πληρώσαι ὑµᾶς πάσης χαρᾶς καὶ εἰρήνης ἐν τῷ πιστεύειν, εἰς τὸ περισσεύειν ὑµᾶς ἐν τῇ ἐλπίδι ἐν δυνάµει πνεύµατος ἁγίου.
14 Πέπεισµαι δέ, ἀδελφοί µου, καὶ αὐτὸς ἐγὼ περὶ ὑµῶν, ὅτι καὶ αὐτοὶ µεστοί ἐστε ἀγαθωσύνης, πεπληρωµένοι πάσης [τῆς] γνώσεως, δυνάµενοι καὶ ἀλλήλους νουθετεῖν. 15 τολµηρότερον δὲ ἔγραψα ὑµῖν ἀπὸ µέρους, ὡς ἐπαναµιµνῄσκων ὑµᾶς διὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσάν µοι ὑπὸ τοῦ θεοῦ 16 εἰς τὸ εἶναί µε λειτουργὸν Χριστοῦ Ἰησοῦ εἰς τὰ ἔθνη, ἱερουργοῦντα τὸ εὐαγγέλιον τοῦ θεοῦ, ἵνα γένηται ἡ προσφορὰ τῶν ἐθνῶν εὐπρόσδεκτος, ἡγιασµένη ἐν πνεύµατι ἁγίῳ. 17 ἔχω οὖν [τὴν] καύχησιν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τὰ πρὸς τὸν θεόν· 18 οὐ γὰρ τολµήσω τι λαλεῖν ὧν οὐ κατειργάσατο Χριστὸς δι’ ἐµοῦ εἰς ὑπακοὴν ἐθνῶν, λόγῳ καὶ ἔργῳ, 19 ἐν δυνάµει σηµείων καὶ τεράτων, ἐν δυνάµει πνεύµατος· ὥστε µε ἀπὸ Ἰερουσαλὴµ καὶ κύκλῳ µέχρι τοῦ Ἰλλυρικοῦ πεπληρωκέναι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ, 20 οὕτως δὲ φιλοτιµούµενον εὐαγγελίζεσθαι οὐχ ὅπου ὠνοµάσθη Χριστός, ἵνα µὴ ἐπ’ ἀλλότριον θεµέλιον οἰκοδοµῶ, 21 ἀλλὰ καθὼς γέγραπται,
Οἷς οὐκ ἀνηγγέλη περὶ αὐτοῦ ὄψονται,
καὶ οἳ οὐκ ἀκηκόασιν συνήσουσιν.
22 Διὸ καὶ ἐνεκοπτόµην τὰ πολλὰ τοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑµᾶς· 23 νυνὶ δὲ µηκέτι τόπον ἔχων ἐν τοῖς κλίµασι τούτοις, ἐπιποθίαν δὲ ἔχων τοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑµᾶς ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν, 24 ὡς ἂν πορεύωµαι εἰς τὴν Σπανίαν· ἐλπίζω γὰρ διαπορευόµενος θεάσασθαι ὑµᾶς καὶ ὑφ’ ὑµῶν προπεµφθῆναι ἐκεῖ ἐὰν ὑµῶν πρῶτον ἀπὸ µέρους ἐµπλησθῶ –25 νυνὶ δὲ πορεύοµαι εἰς Ἰερουσαλὴµ διακονῶν τοῖς ἁγίοις. 26 ηὐδόκησαν γὰρ Μακεδονία καὶ Ἀχαΐα κοινωνίαν τινὰ ποιήσασθαι εἰς τοὺς πτωχοὺς τῶν ἁγίων τῶν ἐν Ἰερουσαλήµ. 27 ηὐδόκησαν γάρ, καὶ ὀφειλέται εἰσὶν αὐτῶν· εἰ γὰρ τοῖς πνευµατικοῖς αὐτῶν ἐκοινώνησαν τὰ ἔθνη, ὀφείλουσιν καὶ ἐν τοῖς σαρκικοῖς λειτουργῆσαι αὐτοῖς. 28 τοῦτο οὖν ἐπιτελέσας, καὶ σφραγισάµενος αὐτοῖς τὸν καρπὸν τοῦτον, ἀπελεύσοµαι δι’ ὑµῶν εἰς Σπανίαν· 29 οἶδα δὲ ὅτι ἐρχόµενος πρὸς ὑµᾶς ἐν πληρώµατι εὐλογίας Χριστοῦ ἐλεύσοµαι.
30 Παρακαλῶ δὲ ὑµᾶσ[, ἀδελφοί,] διὰ τοῦ κυρίου ἡµῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ διὰ τῆς ἀγάπης τοῦ πνεύµατος, συναγωνίσασθαί µοι ἐν ταῖς προσευχαῖς ὑπὲρ ἐµοῦ πρὸς τὸν θεόν, 31 ἵνα ῥυσθῶ ἀπὸ τῶν ἀπειθούντων ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ καὶ ἡ διακονία µου ἡ εἰς Ἰερουσαλὴµ εὐπρόσδεκτος τοῖς ἁγίοις γένηται, 32 ἵνα ἐν χαρᾷ ἐλθὼν πρὸς ὑµᾶς διὰ θελήµατος θεοῦ συναναπαύσωµαι ὑµῖν. 33 ὁ δὲ θεὸς τῆς εἰρήνης µετὰ πάντων ὑµῶν· ἀµήν.
16 Συνίστηµι δὲ ὑµῖν Φοίßην τὴν ἀδελφὴν ἡµῶν, οὖσαν [καὶ] διάκονον τῆς ἐκκλησίας τῆς ἐν Κεγχρεαῖς, 2 ἵνα προσδέξησθε αὐτὴν ἐν κυρίῳ ἀξίως τῶν ἁγίων, καὶ παραστῆτε αὐτῇ ἐν ᾧ ἂν ὑµῶν χρῄζῃ πράγµατι, καὶ γὰρ αὐτὴ προστάτις πολλῶν ἐγενήθη καὶ ἐµοῦ αὐτοῦ.
3 Ἀσπάσασθε Πρίσκαν καὶ Ἀκύλαν τοὺς συνεργούς µου ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, 4 οἵτινες ὑπὲρ τῆς ψυχῆς µου τὸν ἑαυτῶν τράχηλον ὑπέθηκαν, οἷς οὐκ ἐγὼ µόνος εὐχαριστῶ ἀλλὰ καὶ πᾶσαι αἱ ἐκκλησίαι τῶν ἐθνῶν, 5 καὶ τὴν κατ’ οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίαν. ἀσπάσασθε Ἐπαίνετον τὸν ἀγαπητόν µου, ὅς ἐστιν ἀπαρχὴ τῆς Ἀσίας εἰς Χριστόν. 6 ἀσπάσασθε Μαριάµ, ἥτις πολλὰ ἐκοπίασεν εἰς ὑµᾶς. 7 ἀσπάσασθε Ἀνδρόνικον καὶ Ἰουνιᾶν τοὺς συγγενεῖς µου καὶ συναιχµαλώτους µου, οἵτινές εἰσιν ἐπίσηµοι ἐν τοῖς ἀποστόλοις, οἳ καὶ πρὸ ἐµοῦ γέγοναν ἐν Χριστῷ. 8 ἀσπάσασθε Ἀµπλιᾶτον τὸν ἀγαπητόν µου ἐν κυρίῳ. 9 ἀσπάσασθε Οὐρßανὸν τὸν συνεργὸν ἡµῶν ἐν Χριστῷ καὶ Στάχυν τὸν ἀγαπητόν µου. 10 ἀσπάσασθε Ἀπελλῆν τὸν δόκιµον ἐν Χριστῷ. ἀσπάσασθε τοὺς ἐκ τῶν Ἀριστοßούλου. 11 ἀσπάσασθε Ἡρῳδίωνα τὸν συγγενῆ µου. ἀσπάσασθε τοὺς ἐκ τῶν Ναρκίσσου τοὺς ὄντας ἐν κυρίῳ. 12 ἀσπάσασθε Τρύφαιναν καὶ Τρυφῶσαν τὰς κοπιώσας ἐν κυρίῳ. ἀσπάσασθε Περσίδα τὴν ἀγαπητήν, ἥτις πολλὰ ἐκοπίασεν ἐν κυρίῳ. 13 ἀσπάσασθε Ῥοῦφον τὸν ἐκλεκτὸν ἐν κυρίῳ καὶ τὴν µητέρα αὐτοῦ καὶ ἐµοῦ. 14 ἀσπάσασθε Ἀσύγκριτον, Φλέγοντα, Ἑρµῆν, Πατροßᾶν, Ἑρµᾶν, καὶ τοὺς σὺν αὐτοῖς ἀδελφούς. 15 ἀσπάσασθε Φιλόλογον καὶ Ἰουλίαν, Νηρέα καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτοῦ, καὶ Ὀλυµπᾶν, καὶ τοὺς σὺν αὐτοῖς πάντας ἁγίους. 16 Ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐν φιλήµατι ἁγίῳ. Ἀσπάζονται ὑµᾶς αἱ ἐκκλησίαι πᾶσαι τοῦ Χριστοῦ.
17 Παρακαλῶ δὲ ὑµᾶς, ἀδελφοί, σκοπεῖν τοὺς τὰς διχοστασίας καὶ τὰ σκάνδαλα παρὰ τὴν διδαχὴν ἣν ὑµεῖς ἐµάθετε ποιοῦντας, καὶ ἐκκλίνετε ἀπ’ αὐτῶν· 18 οἱ γὰρ τοιοῦτοι τῷ κυρίῳ ἡµῶν Χριστῷ οὐ δουλεύουσιν ἀλλὰ τῇ ἑαυτῶν κοιλίᾳ, καὶ διὰ τῆς χρηστολογίας καὶ εὐλογίας ἐξαπατῶσιν τὰς καρδίας τῶν ἀκάκων. 19 ἡ γὰρ ὑµῶν ὑπακοὴ εἰς πάντας ἀφίκετο· ἐφ’ ὑµῖν οὖν χαίρω, θέλω δὲ ὑµᾶς σοφοὺς εἶναι εἰς τὸ ἀγαθόν, ἀκεραίους δὲ εἰς τὸ κακόν. 20 ὁ δὲ θεὸς τῆς εἰρήνης συντρίψει τὸν Σατανᾶν ὑπὸ τοὺς πόδας ὑµῶν ἐν τάχει. ἡ χάρις τοῦ κυρίου ἡµῶν Ἰησοῦ µεθ’ ὑµῶν.
21 Ἀσπάζεται ὑµᾶς Τιµόθεος ὁ συνεργός µου, καὶ Λούκιος καὶ Ἰάσων καὶ Σωσίπατρος οἱ συγγενεῖς µου. 22 ἀσπάζοµαι ὑµᾶς ἐγὼ Τέρτιος ὁ γράψας τὴν ἐπιστολὴν ἐν κυρίῳ. 23 ἀσπάζεται ὑµᾶς Γάϊος ὁ ξένος µου καὶ ὅλης τῆς ἐκκλησίας. ἀσπάζεται ὑµᾶς Ἔραστος ὁ οἰκονόµος τῆς πόλεως καὶ Κούαρτος ὁ ἀδελφός.
[25 Τῷ δὲ δυναµένῳ ὑµᾶς στηρίξαι κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν µου καὶ τὸ κήρυγµα Ἰησοῦ Χριστοῦ, κατὰ ἀποκάλυψιν µυστηρίου χρόνοις αἰωνίοις σεσιγηµένου 26 φανερωθέντος δὲ νῦν διά τε γραφῶν προφητικῶν κατ’ ἐπιταγὴν τοῦ αἰωνίου θεοῦ εἰς ὑπακοὴν πίστεως εἰς πάντα τὰ ἔθνη γνωρισθέντος, 27 µόνῳ σοφῷ θεῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας ἀµήν.]