1 Πέτρος ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐκλεκτοῖς παρεπιδήµοις διασπορᾶς Πόντου, Γαλατίας, Καππαδοκίας, Ἀσίας, καὶ Βιθυνίας, 2 κατὰ πρόγνωσιν θεοῦ πατρός, ἐν ἁγιασµῷ πνεύµατος, εἰς ὑπακοὴν καὶ ῥαντισµὸν αἵµατος Ἰησοῦ Χριστοῦ· χάρις ὑµῖν καὶ εἰρήνη πληθυνθείη.
3 Εὐλογητὸς ὁ θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ κυρίου ἡµῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ κατὰ τὸ πολὺ αὐτοῦ ἔλεος ἀναγεννήσας ἡµᾶς εἰς ἐλπίδα ζῶσαν δι’ ἀναστάσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐκ νεκρῶν, 4 εἰς κληρονοµίαν ἄφθαρτον καὶ ἀµίαντον καὶ ἀµάραντον, τετηρηµένην ἐν οὐρανοῖς εἰς ὑµᾶς 5 τοὺς ἐν δυνάµει θεοῦ φρουρουµένους διὰ πίστεως εἰς σωτηρίαν ἑτοίµην ἀποκαλυφθῆναι ἐν καιρῷ ἐσχάτῳ. 6 ἐν ᾧ ἀγαλλιᾶσθε, ὀλίγον ἄρτι εἰ δέον [ἐστὶν] λυπηθέντες ἐν ποικίλοις πειρασµοῖς, 7 ἵνα τὸ δοκίµιον ὑµῶν τῆς πίστεως πολυτιµότερον χρυσίου τοῦ ἀπολλυµένου, διὰ πυρὸς δὲ δοκιµαζοµένου, εὑρεθῇ εἰς ἔπαινον καὶ δόξαν καὶ τιµὴν ἐν ἀποκαλύψει Ἰησοῦ Χριστοῦ. 8 ὃν οὐκ ἰδόντες ἀγαπᾶτε, εἰς ὃν ἄρτι µὴ ὁρῶντες πιστεύοντες δὲ ἀγαλλιᾶσθε χαρᾷ ἀνεκλαλήτῳ καὶ δεδοξασµένῃ, 9 κοµιζόµενοι τὸ τέλος τῆς πίστεως ὑµῶν σωτηρίαν ψυχῶν.
10 Περὶ ἧς σωτηρίας ἐξεζήτησαν καὶ ἐξηραύνησαν προφῆται οἱ περὶ τῆς εἰς ὑµᾶς χάριτος προφητεύσαντες, 11 ἐραυνῶντες εἰς τίνα ἢ ποῖον καιρὸν ἐδήλου τὸ ἐν αὐτοῖς πνεῦµα Χριστοῦ προµαρτυρόµενον τὰ εἰς Χριστὸν παθήµατα καὶ τὰς µετὰ ταῦτα δόξας· 12 οἷς ἀπεκαλύφθη ὅτι οὐχ ἑαυτοῖς ὑµῖν δὲ διηκόνουν αὐτά, ἃ νῦν ἀνηγγέλη ὑµῖν διὰ τῶν εὐαγγελισαµένων ὑµᾶς πνεύµατι ἁγίῳ ἀποσταλέντι ἀπ’ οὐρανοῦ, εἰς ἃ ἐπιθυµοῦσιν ἄγγελοι παρακύψαι.
13 Διὸ ἀναζωσάµενοι τὰς ὀσφύας τῆς διανοίας ὑµῶν, νήφοντες, τελείως ἐλπίσατε ἐπὶ τὴν φεροµένην ὑµῖν χάριν ἐν ἀποκαλύψει Ἰησοῦ Χριστοῦ. 14 ὡς τέκνα ὑπακοῆς, µὴ συσχηµατιζόµενοι ταῖς πρότερον ἐν τῇ ἀγνοίᾳ ὑµῶν ἐπιθυµίαις, 15 ἀλλὰ κατὰ τὸν καλέσαντα ὑµᾶς ἅγιον καὶ αὐτοὶ ἅγιοι ἐν πάσῃ ἀναστροφῇ γενήθητε [ὅτι], 16 διότι γέγραπται, Ἅγιοι ἔσεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιος [εἰµι].
17 Καὶ εἰ πατέρα ἐπικαλεῖσθε τὸν ἀπροσωπολήµπτως κρίνοντα κατὰ τὸ ἑκάστου ἔργον, ἐν φόßῳ τὸν τῆς παροικίας ὑµῶν χρόνον ἀναστράφητε, 18 εἰδότες ὅτι οὐ φθαρτοῖς, ἀργυρίῳ ἢ χρυσίῳ ἐλυτρώθητε ἐκ τῆς µαταίας ὑµῶν ἀναστροφῆς πατροπαραδότου, 19 ἀλλὰ τιµίῳ αἵµατι ὡς ἀµνοῦ ἀµώµου καὶ ἀσπίλου Χριστοῦ, 20 προεγνωσµένου µὲν πρὸ καταßολῆς κόσµου, φανερωθέντος δὲ ἐπ’ ἐσχάτου τῶν χρόνων δι’ ὑµᾶς 21 τοὺς δι’ αὐτοῦ πιστοὺς εἰς θεὸν τὸν ἐγείραντα αὐτὸν ἐκ νεκρῶν καὶ δόξαν αὐτῷ δόντα, ὥστε τὴν πίστιν ὑµῶν καὶ ἐλπίδα εἶναι εἰς θεόν.
22 Τὰς ψυχὰς ὑµῶν ἡγνικότες ἐν τῇ ὑπακοῇ τῆς ἀληθείας εἰς φιλαδελφίαν ἀνυπόκριτον, ἐκ καρδίας ἀλλήλους ἀγαπήσατε ἐκτενῶς, 23 ἀναγεγεννηµένοι οὐκ ἐκ σπορᾶς φθαρτῆς ἀλλὰ ἀφθάρτου, διὰ λόγου ζῶντος θεοῦ καὶ µένοντος· 24 διότι
πᾶσα σὰρξ ὡς χόρτος
καὶ πᾶσα δόξα αὐτῆς ὡς ἄνθος χόρτου·
ἐξηράνθη ὁ χόρτος
καὶ τὸ ἄνθος ἐξέπεσεν·
25 τὸ δὲ ῥῆµα κυρίου µένει εἰς τὸν αἰῶνα.
τοῦτο δέ ἐστιν τὸ ῥῆµα τὸ εὐαγγελισθὲν εἰς ὑµᾶς.
2 Ἀποθέµενοι οὖν πᾶσαν κακίαν καὶ πάντα δόλον καὶ ὑποκρίσεις καὶ φθόνους καὶ πάσας καταλαλιάς, 2 ὡς ἀρτιγέννητα ßρέφη τὸ λογικὸν ἄδολον γάλα ἐπιποθήσατε, ἵνα ἐν αὐτῷ αὐξηθῆτε εἰς σωτηρίαν, 3 εἰ ἐγεύσασθε ὅτι χρηστὸς ὁ κύριος. 4 πρὸς ὃν προσερχόµενοι, λίθον ζῶντα, ὑπὸ ἀνθρώπων µὲν ἀποδεδοκιµασµένον παρὰ δὲ θεῷ ἐκλεκτὸν ἔντιµον, 5 καὶ αὐτοὶ ὡς λίθοι ζῶντες οἰκοδοµεῖσθε οἶκος πνευµατικὸς εἰς ἱεράτευµα ἅγιον, ἀνενέγκαι πνευµατικὰς θυσίας εὐπροσδέκτους θεῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ. 6 διότι περιέχει ἐν γραφῇ,
Ἰδοὺ τίθηµι ἐν Σιὼν λίθον
ἀκρογωνιαῖον ἐκλεκτὸν ἔντιµον
καὶ ὁ πιστεύων ἐπ’ αὐτῷ οὐ µὴ καταισχυνθῇ.
7 ὑµῖν οὖν ἡ τιµὴ τοῖς πιστεύουσιν· ἀπιστοῦσιν δὲ
λίθος ὃν ἀπεδοκίµασαν οἱ οἰκοδοµοῦντες,
οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας
8 καὶ
λίθος προσκόµµατος
καὶ πέτρα σκανδάλου·
οἳ προσκόπτουσιν τῷ λόγῳ ἀπειθοῦντες, εἰς ὃ καὶ ἐτέθησαν.
9 Ὑµεῖς δὲ γένος ἐκλεκτόν, ßασίλειον ἱεράτευµα, ἔθνος ἅγιον, λαὸς εἰς περιποίησιν, ὅπως τὰς ἀρετὰς ἐξαγγείλητε τοῦ ἐκ σκότους ὑµᾶς καλέσαντος εἰς τὸ θαυµαστὸν αὐτοῦ φῶς·
10 οἵ ποτε οὐ λαὸς
νῦν δὲ λαὸς θεοῦ,
οἱ οὐκ ἠλεηµένοι
νῦν δὲ ἐλεηθέντες.
11 Ἀγαπητοί, παρακαλῶ ὡς παροίκους καὶ παρεπιδήµους ἀπέχεσθαι τῶν σαρκικῶν ἐπιθυµιῶν, αἵτινες στρατεύονται κατὰ τῆς ψυχῆς· 12 τὴν ἀναστροφὴν ὑµῶν ἐν τοῖς ἔθνεσιν ἔχοντες καλήν, ἵνα, ἐν ᾧ καταλαλοῦσιν ὑµῶν ὡς κακοποιῶν, ἐκ τῶν καλῶν ἔργων ἐποπτεύοντες δοξάσωσιν τὸν θεὸν ἐν ἡµέρᾳ ἐπισκοπῆς.
13 Ὑποτάγητε πάσῃ ἀνθρωπίνῃ κτίσει διὰ τὸν κύριον· εἴτε ßασιλεῖ ὡς ὑπερέχοντι, 14 εἴτε ἡγεµόσιν ὡς δι’ αὐτοῦ πεµποµένοις εἰς ἐκδίκησιν κακοποιῶν ἔπαινον δὲ ἀγαθοποιῶν· 15 ὅτι οὕτως ἐστὶν τὸ θέληµα τοῦ θεοῦ, ἀγαθοποιοῦντας φιµοῦν τὴν τῶν ἀφρόνων ἀνθρώπων ἀγνωσίαν· 16 ὡς ἐλεύθεροι, καὶ µὴ ὡς ἐπικάλυµµα ἔχοντες τῆς κακίας τὴν ἐλευθερίαν, ἀλλ’ ὡς θεοῦ δοῦλοι. 17 πάντας τιµήσατε, τὴν ἀδελφότητα ἀγαπᾶτε, τὸν θεὸν φοßεῖσθε, τὸν ßασιλέα τιµᾶτε.
18 Οἱ οἰκέται ὑποτασσόµενοι ἐν παντὶ φόßῳ τοῖς δεσπόταις, οὐ µόνον τοῖς ἀγαθοῖς καὶ ἐπιεικέσιν ἀλλὰ καὶ τοῖς σκολιοῖς. 19 τοῦτο γὰρ χάρις εἰ διὰ συνείδησιν θεοῦ ὑποφέρει τις λύπας πάσχων ἀδίκως. 20 ποῖον γὰρ κλέος εἰ ἁµαρτάνοντες καὶ κολαφιζόµενοι ὑποµενεῖτε; ἀλλ’ εἰ ἀγαθοποιοῦντες καὶ πάσχοντες ὑποµενεῖτε, τοῦτο χάρις παρὰ θεῷ. 21 εἰς τοῦτο γὰρ ἐκλήθητε, ὅτι καὶ Χριστὸς ἔπαθεν ὑπὲρ ὑµῶν, ὑµῖν ὑπολιµπάνων ὑπογραµµὸν ἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ·
22 ὃς ἁµαρτίαν οὐκ ἐποίησεν
οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόµατι αὐτοῦ·
23 ὃς λοιδορούµενος οὐκ ἀντελοιδόρει, πάσχων οὐκ ἠπείλει, παρεδίδου δὲ τῷ κρίνοντι δικαίως· 24 ὃς τὰς ἁµαρτίας ἡµῶν αὐτὸς ἀνήνεγκεν ἐν τῷ σώµατι αὐτοῦ ἐπὶ τὸ ξύλον, ἵνα ταῖς ἁµαρτίαις ἀπογενόµενοι τῇ δικαιοσύνῃ ζήσωµεν· οὗ τῷ µώλωπι ἰάθητε. 25 ἦτε γὰρ ὡς πρόßατα πλανώµενοι, ἀλλὰ ἐπεστράφητε νῦν ἐπὶ τὸν ποιµένα καὶ ἐπίσκοπον τῶν ψυχῶν ὑµῶν.
3 Ὁµοίως [αἱ] γυναῖκες ὑποτασσόµεναι τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν, ἵνα καὶ εἴ τινες ἀπειθοῦσιν τῷ λόγῳ διὰ τῆς τῶν γυναικῶν ἀναστροφῆς ἄνευ λόγου κερδηθήσονται 2 ἐποπτεύσαντες τὴν ἐν φόßῳ ἁγνὴν ἀναστροφὴν ὑµῶν. 3 ὧν ἔστω οὐχ ὁ ἔξωθεν ἐµπλοκῆς τριχῶν καὶ περιθέσεως χρυσίων ἢ ἐνδύσεως ἱµατίων κόσµος, 4 ἀλλ’ ὁ κρυπτὸς τῆς καρδίας ἄνθρωπος ἐν τῷ ἀφθάρτῳ τοῦ πραέως καὶ ἡσυχίου πνεύµατος, ὅ ἐστιν ἐνώπιον τοῦ θεοῦ πολυτελές. 5 οὕτως γάρ ποτε καὶ αἱ ἅγιαι γυναῖκες αἱ ἐλπίζουσαι εἰς θεὸν ἐκόσµουν ἑαυτάς, ὑποτασσόµεναι τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν, 6 ὡς Σάρρα ὑπήκουσεν τῷ Ἀßραάµ, κύριον αὐτὸν καλοῦσα· ἧς ἐγενήθητε τέκνα ἀγαθοποιοῦσαι καὶ µὴ φοßούµεναι µηδεµίαν πτόησιν.
7 Οἱ ἄνδρες ὁµοίως συνοικοῦντες κατὰ γνῶσιν, ὡς ἀσθενεστέρῳ σκεύει τῷ γυναικείῳ ἀπονέµοντες τιµήν, ὡς καὶ συγκληρονόµοις χάριτος ζωῆς, εἰς τὸ µὴ ἐγκόπτεσθαι τὰς προσευχὰς ὑµῶν.
8 Τὸ δὲ τέλος πάντες ὁµόφρονες, συµπαθεῖς, φιλάδελφοι, εὔσπλαγχνοι, ταπεινόφρονες, 9 µὴ ἀποδιδόντες κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἢ λοιδορίαν ἀντὶ λοιδορίας, τοὐναντίον δὲ εὐλογοῦντες, ὅτι εἰς τοῦτο ἐκλήθητε ἵνα εὐλογίαν κληρονοµήσητε.
10 ὁ γὰρ θέλων ζωὴν ἀγαπᾶν
καὶ ἰδεῖν ἡµέρας ἀγαθὰς
παυσάτω τὴν γλῶσσαν ἀπὸ κακοῦ
καὶ χείλη τοῦ µὴ λαλῆσαι δόλον,
11 ἐκκλινάτω δὲ ἀπὸ κακοῦ καὶ ποιησάτω ἀγαθόν,
ζητησάτω εἰρήνην καὶ διωξάτω αὐτήν.
12 ὅτι ὀφθαλµοὶ κυρίου ἐπὶ δικαίους
καὶ ὦτα αὐτοῦ εἰς δέησιν αὐτῶν,
πρόσωπον δὲ κυρίου ἐπὶ ποιοῦντας κακά.
13 Καὶ τίς ὁ κακώσων ὑµᾶς ἐὰν τοῦ ἀγαθοῦ ζηλωταὶ γένησθε; 14 ἀλλ’ εἰ καὶ πάσχοιτε διὰ δικαιοσύνην, µακάριοι. τὸν δὲ φόßον αὐτῶν µὴ φοßηθῆτε µηδὲ ταραχθῆτε, 15 κύριον δὲ τὸν Χριστὸν ἁγιάσατε ἐν ταῖς καρδίαις ὑµῶν, ἕτοιµοι ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ὑµᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑµῖν ἐλπίδος, 16 ἀλλὰ µετὰ πραΰτητος καὶ φόßου, συνείδησιν ἔχοντες ἀγαθήν, ἵνα ἐν ᾧ καταλαλεῖσθε καταισχυνθῶσιν οἱ ἐπηρεάζοντες ὑµῶν τὴν ἀγαθὴν ἐν Χριστῷ ἀναστροφήν. 17 κρεῖττον γὰρ ἀγαθοποιοῦντας, εἰ θέλοι τὸ θέληµα τοῦ θεοῦ, πάσχειν ἢ κακοποιοῦντας. 18 ὅτι καὶ Χριστὸς ἅπαξ περὶ ἁµαρτιῶν [ὑπὲρ ὑµῶν] ἀπέθανεν, δίκαιος ὑπὲρ ἀδίκων, ἵνα ὑµᾶς προσαγάγῃ τῷ θεῷ, θανατωθεὶς µὲν σαρκὶ ζῳοποιηθεὶς δὲ πνεύµατι· 19 ἐν ᾧ καὶ τοῖς ἐν φυλακῇ πνεύµασιν πορευθεὶς ἐκήρυξεν, 20 ἀπειθήσασίν ποτε ὅτε ἀπεξεδέχετο ἡ τοῦ θεοῦ µακροθυµία ἐν ἡµέραις Νῶε κατασκευαζοµένης κιßωτοῦ, εἰς ἣν ὀλίγοι, τοῦτ’ ἔστιν ὀκτὼ ψυχαί, διεσώθησαν δι’ ὕδατος. 21 ὃ καὶ ὑµᾶς ἀντίτυπον νῦν σῴζει ßάπτισµα, οὐ σαρκὸς ἀπόθεσις ῥύπου ἀλλὰ συνειδήσεως ἀγαθῆς ἐπερώτηµα εἰς θεόν, δι’ ἀναστάσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, 22 ὅς ἐστιν ἐν δεξιᾷ [τοῦ] θεοῦ, πορευθεὶς εἰς οὐρανόν, ὑποταγέντων αὐτῷ ἀγγέλων καὶ ἐξουσιῶν καὶ δυνάµεων.
4 Χριστοῦ οὖν παθόντος σαρκὶ καὶ ὑµεῖς τὴν αὐτὴν ἔννοιαν ὁπλίσασθε, ὅτι ὁ παθὼν σαρκὶ πέπαυται ἁµαρτίας, 2 εἰς τὸ µηκέτι ἀνθρώπων ἐπιθυµίαις ἀλλὰ θελήµατι θεοῦ τὸν ἐπίλοιπον ἐν σαρκὶ ßιῶσαι χρόνον. 3 ἀρκετὸς γὰρ ὁ παρεληλυθὼς χρόνος τὸ ßούληµα τῶν ἐθνῶν κατειργάσθαι, πεπορευµένους ἐν ἀσελγείαις, ἐπιθυµίαις, οἰνοφλυγίαις, κώµοις, πότοις, καὶ ἀθεµίτοις εἰδωλολατρίαις. 4 ἐν ᾧ ξενίζονται µὴ συντρεχόντων ὑµῶν εἰς τὴν αὐτὴν τῆς ἀσωτίας ἀνάχυσιν, ßλασφηµοῦντες· 5 οἳ ἀποδώσουσιν λόγον τῷ ἑτοίµως ἔχοντι κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς. 6 εἰς τοῦτο γὰρ καὶ νεκροῖς εὐηγγελίσθη ἵνα κριθῶσι µὲν κατὰ ἀνθρώπους σαρκὶ ζῶσι δὲ κατὰ θεὸν πνεύµατι. 7 Πάντων δὲ τὸ τέλος ἤγγικεν. σωφρονήσατε οὖν καὶ νήψατε εἰς προσευχάς· 8 πρὸ πάντων τὴν εἰς ἑαυτοὺς ἀγάπην ἐκτενῆ ἔχοντες, ὅτι ἀγάπη καλύπτει πλῆθος ἁµαρτιῶν· 9 φιλόξενοι εἰς ἀλλήλους ἄνευ γογγυσµοῦ· 10 ἕκαστος καθὼς ἔλαßεν χάρισµα, εἰς ἑαυτοὺς αὐτὸ διακονοῦντες ὡς καλοὶ οἰκονόµοι ποικίλης χάριτος θεοῦ. 11 εἴ τις λαλεῖ, ὡς λόγια θεοῦ· εἴ τις διακονεῖ, ὡς ἐξ ἰσχύος ἧς χορηγεῖ ὁ θεός· ἵνα ἐν πᾶσιν δοξάζηται ὁ θεὸς διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἐστιν ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀµήν.
12 Ἀγαπητοί, µὴ ξενίζεσθε τῇ ἐν ὑµῖν πυρώσει πρὸς πειρασµὸν ὑµῖν γινοµένῃ ὡς ξένου ὑµῖν συµßαίνοντος, 13 ἀλλὰ καθὸ κοινωνεῖτε τοῖς τοῦ Χριστοῦ παθήµασιν χαίρετε, ἵνα καὶ ἐν τῇ ἀποκαλύψει τῆς δόξης αὐτοῦ χαρῆτε ἀγαλλιώµενοι. 14 εἰ ὀνειδίζεσθε ἐν ὀνόµατι Χριστοῦ, µακάριοι, ὅτι τὸ τῆς δόξης καὶ τὸ τοῦ θεοῦ πνεῦµα ἐφ’ ὑµᾶς ἀναπαύεται. 15 µὴ γάρ τις ὑµῶν πασχέτω ὡς φονεὺς ἢ κλέπτης ἢ κακοποιὸς ἢ ὡς ἀλλοτριεπίσκοπος· 16 εἰ δὲ ὡς Χριστιανός, µὴ αἰσχυνέσθω, δοξαζέτω δὲ τὸν θεὸν ἐν τῷ ὀνόµατι τούτῳ. 17 ὅτι ὁ καιρὸς τοῦ ἄρξασθαι τὸ κρίµα ἀπὸ τοῦ οἴκου τοῦ θεοῦ· εἰ δὲ πρῶτον ἀφ’ ἡµῶν, τί τὸ τέλος τῶν ἀπειθούντων τῷ τοῦ θεοῦ εὐαγγελίῳ;
18 καὶ εἰ ὁ δίκαιος µόλις σῴζεται,
ὁ ἀσεßὴς καὶ ἁµαρτωλὸς ποῦ φανεῖται;
19 ὥστε καὶ οἱ πάσχοντες κατὰ τὸ θέληµα τοῦ θεοῦ πιστῷ κτίστῃ παρατιθέσθωσαν τὰς ψυχὰς αὐτῶν ἐν ἀγαθοποιΐᾳ.
5 Πρεσßυτέρους οὖν ἐν ὑµῖν παρακαλῶ ὁ συµπρεσßύτερος καὶ µάρτυς τῶν τοῦ Χριστοῦ παθηµάτων, ὁ καὶ τῆς µελλούσης ἀποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός· 2 ποιµάνατε τὸ ἐν ὑµῖν ποίµνιον τοῦ θεοῦ, ἐπισκοποῦντες µὴ ἀναγκαστῶς ἀλλὰ ἑκουσίως κατὰ θεόν, µηδὲ αἰσχροκερδῶς ἀλλὰ προθύµως, 3 µηδ’ ὡς κατακυριεύοντες τῶν κλήρων ἀλλὰ τύποι γινόµενοι τοῦ ποιµνίου· 4 καὶ φανερωθέντος τοῦ ἀρχιποίµενος κοµιεῖσθε τὸν ἀµαράντινον τῆς δόξης στέφανον.
5 Ὁµοίως, νεώτεροι, ὑποτάγητε πρεσßυτέροις. πάντες δὲ ἀλλήλοις τὴν ταπεινοφροσύνην ἐγκοµßώσασθε, ὅτι
[Ὁ] θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται,
ταπεινοῖς δὲ δίδωσιν χάριν.
6 Ταπεινώθητε οὖν ὑπὸ τὴν κραταιὰν χεῖρα τοῦ θεοῦ, ἵνα ὑµᾶς ὑψώσῃ ἐν καιρῷ, 7 πᾶσαν τὴν µέριµναν ὑµῶν ἐπιρίψαντες ἐπ’ αὐτόν, ὅτι αὐτῷ µέλει περὶ ὑµῶν.
8 Νήψατε, γρηγορήσατε. ὁ ἀντίδικος ὑµῶν διάßολος ὡς λέων ὠρυόµενος περιπατεῖ ζητῶν [τινα] καταπιεῖν· 9 ᾧ ἀντίστητε στερεοὶ τῇ πίστει, εἰδότες τὰ αὐτὰ τῶν παθηµάτων τῇ ἐν [τῷ] κόσµῳ ὑµῶν ἀδελφότητι ἐπιτελεῖσθαι. 10 Ὁ δὲ θεὸς πάσης χάριτος, ὁ καλέσας ὑµᾶς εἰς τὴν αἰώνιον αὐτοῦ δόξαν ἐν Χριστῷ, ὀλίγον παθόντας αὐτὸς καταρτίσει, στηρίξει, σθενώσει, θεµελιώσει. 11 αὐτῷ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀµήν.
12 Διὰ Σιλουανοῦ ὑµῖν τοῦ πιστοῦ ἀδελφοῦ, ὡς λογίζοµαι, δι’ ὀλίγων ἔγραψα, παρακαλῶν καὶ ἐπιµαρτυρῶν ταύτην εἶναι ἀληθῆ χάριν τοῦ θεοῦ· εἰς ἣν στῆτε. 13 Ἀσπάζεται ὑµᾶς ἡ ἐν Βαßυλῶνι συνεκλεκτὴ καὶ Μᾶρκος ὁ υἱός µου. 14 ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐν φιλήµατι ἀγάπης. εἰρήνη ὑµῖν πᾶσιν τοῖς ἐν Χριστῷ.